Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, , , po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na zarządzenie Przewodniczącego z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1371/09 o pozostawieniu bez rozpoznania odpowiedzi na skargę w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego postanawia: uchylić zaskarżone zarządzenie.
Zarządzeniem z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1371/09, wydanym na podstawie art. 49 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), Przewodniczący pozostawił bez rozpoznania pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, stanowiące odpowiedź na skargę wniesioną przez M. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego.
W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, że pismo z dnia [...] sierpnia 2009 r., stanowiące odpowiedź na skargę, zostało podpisane przez M. N. - Zastępcę Dyrektora Departamentu [...] z upoważnienia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Zarządzeniem z dnia 23 czerwca 2010 r. Przewodniczący wezwał Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do usunięcia braków formalnych odpowiedzi na skargę przez podpisanie jej, w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. W odpowiedzi na powyższe zarządzenie w dniu 12 lipca 2010 r. wpłynęło do Sądu pismo wraz z potwierdzonymi za zgodność z oryginałem kopiami przedmiotowych odpowiedzi na skargę.
W ocenie Przewodniczącego, nie można uznać za skuteczne wyznaczenie w tym postępowaniu zastępcy procesowego na podstawie art. 268a K.p.a., gdyż przepis ten stanowi podstawę prawną do udzielenia przez organ administracji publicznej pracownikowi kierowanej jednostki organizacyjnej upoważnienia do załatwiania spraw w imieniu tego organu i może być wykorzystany wyłącznie w ramach postępowania administracyjnego, a nie w ramach postępowania sądowego. W świetle zaś art. 32 P.p.s.a., stroną w postępowaniu prowadzonym przez sąd administracyjny jest skarżący i organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi. Jeżeli jednak ustawodawca uznał, że stroną postępowania sądowego jest odpowiedni organ, to podejmowane przez niego czynności procesowe co do zasady następują przez aktualnego piastuna organu. Przy czym strona może podejmować czynności przez umocowanego pełnomocnika, jeżeli spełni warunki określone w art. 35 § 1 i nast. P.p.s.a. Pełnomocnikiem strony może być jej pracownik, a więc osoba pozostająca ze stroną w stosunku pracy. Warunek ten, co do zasady, wyklucza możliwość udzielenia przez organ pełnomocnictwa pracownikowi urzędu obsługującego organ. Pracownik urzędu nie jest bowiem pracownikiem strony - organu. Trafność tego stanowiska Przewodniczący upatruje również w treści art. 35 § 2 P.p.s.a., który wymienia strony postępowania mogące być reprezentowane przez pracownika, przy czym pomija w swej regulacji organ. Nie jest zatem skuteczne udzielenie pełnomocnictwa procesowego pracownikowi urzędu obsługującego organ lub upoważnienia na podstawie art. 268a K.p.a., ponieważ przepis ten dotyczy postępowania administracyjnego. W przypadku organu, którym jest minister kierujący określonym działem administracji rządowej, czynności w postępowaniu sądowym może podjąć skutecznie wyłącznie aktualny piastun tego organu lub ustanowiony pełnomocnik (adwokat, radca prawny).