Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 494/08 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 494/08 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 3 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 494/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...], w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.
Na to postanowienie pełnomocnik skarżącej złożył zażalenie, które Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2008 r., odrzucił, wskazując, że opłata od przedmiotowego zażalenia została uiszczona na rachunek bakowy Urzędu Miasta Warszawa - Śródmieście, a nie, zgodnie z art. 219 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), na rachunek Sądu. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 221 tej ustawy, pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania, albo odrzuca się bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej.
Na to postanowienie zażalenie złożył pełnomocnik skarżącej, adwokat J. S., podnosząc, że wobec bezpośrednio sąsiadującego w notesie numeru konta Urzędu Miasta Warszawa - Śródmieście z numerem konta Sądu, doszło do oczywistej omyłki pisarskiej przy wypełnianiu przelewu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
stosownie do art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata.
Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd, o czym stanowi art. 220 § 3 wskazanej wyżej ustawy.
Natomiast, jak stanowi art. 221 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Stwierdzić zatem należy, że celem wskazanego przepisu jest uiszczenie, bez wezwania, opłaty stałej od pisma wnoszonego przez adwokata lub radcę prawnego. Oznacza to, że uchybienie obowiązkowi należytego opłacenia pisma w rozumieniu powołanego przepisu może polegać nie tylko na uiszczeniu opłaty sądowej w niewłaściwej wysokości, czy też po upływie przewidzianego w ustawie terminu, lecz również na uiszczeniu opłaty na niewłaściwy rachunek bankowy, tj. inny niż rachunek wojewódzkiego sądu administracyjnego, który jest właściwy do rozpoznania sprawy. Należy bowiem wskazać, iż zgodnie z art. 219 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazany przepis jest tak jasny, że nie wymaga żadnej interpretacji. Na tej podstawie należy zatem stwierdzić, że nie jest dopuszczalne skuteczne dokonywanie opłaty w innej formie, niż przewidziana we wskazanym przepisie.