Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2254/14 odmawiające Z. W. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy w K. Nr [...] z dnia [...] stycznia 1981 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z 3 lipca 2014 r. Z. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] marca 2014 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z [...] lutego 2013 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy w K. z [...] stycznia 1981 r. zezwalającej na przeprowadzenie linii elektroenergetycznej, w części dotyczącej działki nr 66 stanowiącej własność M. W. Do skargi dołączył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku wywodził, że uchybienie terminu nie wynikało z jego winy, ale było efektem nieporozumienia. Mianowicie pismem z dnia 20 marca 2014 r. został poinformowany przez organ, że w sprawie został zgromadzony materiał dowodowy i że ma prawo się z nim zapoznać oraz składać dodatkowe wyjaśnienia. Realizując swoje uprawnienie zapoznał się z materiałem dowodowym i pismem z 31 marca 2014 r. wniósł o uzupełnienie postępowania, składając dodatkowe wyjaśnienia. Tego samego dnia, w którym wnioskował o uzupełnienie materiału dowodowego w sprawie (31 marca 2014 r.) otrzymał decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z 25 marca 2014 r. Z uwagi na to, że wydanie w takim stanie faktycznym tej decyzji było jego zdaniem przedwczesne, spodziewał się, że zostanie poinformowany w kwestii złożonych wniosków dowodowych i wyjaśnień, a do tego czasu decyzja Ministra "nie uprawomocni się". O tym zaś, że pouczenie zawarte w powyższej decyzji jest aktualne dowiedział się dopiero z pisma organu z 17 czerwca 2014 r., gdzie ustosunkowano się także do jego wniosku z dnia 31 marca 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2254/14, na podstawie art. 86 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej "p.p.s.a."), odmówił Z. W. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2014r. stwierdzając, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu tego terminu. Sąd zaznaczył, że zaskarżona decyzja zawierała w swojej treści prawidłowe pouczenie co do sposobu jej zaskarżenia do sądu administracyjnego. Nie mogła ona zatem pod tym względem w jakikolwiek sposób wprowadzać strony w błąd. Subiektywne zaś przekonanie skarżącego o przedwczesności podjęcia decyzji, co z kolei miałoby powodować wstrzymanie biegu terminów jej zaskarżenia do czasu ustosunkowania się przez organ do żądań przezeń zgłoszonych po wydaniu tej decyzji, w żadnym razie - w ocenie Sądu - nie może świadczyć o braku winy skarżącego w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Sąd I instancji uznał, że takie podejście skarżącego wskazuje wręcz na brak po jego stronie należytej staranności, czy zapobiegliwości jakiej można oczekiwać od osoby prowadzącej własne sprawy.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie podnosząc, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nie nastąpiło z jego winy. W uzasadnieniu podniósł argumenty zbieżne z argumentami zawartymi we wniosku o przywrócenie terminu.