Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury , nr BO1ł/785-O-308/11 w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Raszyn prawa własności nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy Raszyn na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 1508/11 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy Raszyn na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 17 czerwca 2011 r., nr BO1ł/785-O-308/11 w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Raszyn prawa własności nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Gminie Raszyn wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury z dnia 17.06.2011 r., o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa przez Gminę prawa własności nieruchomości. Sąd wskazał, iż wniosek Gminy uzasadniony został tym, iż na skutek wydania zaskarżonej w sprawie decyzji dotychczasowym właścicielom nieruchomości przysługiwać będzie roszczenie o odszkodowanie, co spowoduje powstanie niezaplanowanego wydatku i naruszenie dyscypliny finansów z chwilą uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Sad I instancji uznał, iż Gmina nie wykazała, że w sprawie zachodzą przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o jakich mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a. W ocenie Sądu decyzja, będąca przedmiotem skargi, wydana została na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872 ze zm.) i jest jedynie zagadnieniem wstępnym do wydania decyzji ustalającej odszkodowanie. Ponadto Gmina nie wykazała braku środków budżetowych ani nie wskazała jakie trudności mogłyby powstać w zakresie zwrotu ewentualnie wypłaconego odszkodowania w przypadku uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Gmina Raszyn, reprezentowana przez radcę prawnego, podnosząc iż wykonanie zaskarżonej decyzji wywoła skutki prawne w sferze prawa cywilnego, to jest żądania wypłaty odszkodowania za grunty zajęte pod drogę. Konieczność wypłaty tego odszkodowania wywrze także wpływ na finanse Gminy, bowiem w razie uchylenia decyzji powstanie nieuzasadniony i niezaplanowany wydatek.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie jako nie posiadające usprawiedliwionych podstaw.

Art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a. przewiduje możliwość wstrzymania na wniosek strony zaskarżonego aktu lub decyzji, jeżeli jego wykonanie mogłoby spowodować powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wykazanie takiego niebezpieczeństwa spoczywa na stronie, która domaga się wstrzymania.

Podkreślić trzeba, iż przesłanki dla wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności muszą być z nimi bezpośrednio związane. Zatem nie można uznać za podstawę wstrzymania wykonania decyzji okoliczności, które nie są bezpośrednim efektem wykonania tejże decyzji. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Zaskarżoną w sprawie decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 7 czerwca 2011 r. utrzymano w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 22 lutego 2011 r., którą stwierdzono nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Raszyn prawa własności nieruchomości zajętej pod część drogi gminnej - ul. M. w L., oznaczonej jako działka nr 112/2 o pow. 1088 m². Żadna z powyższych decyzji nie rozstrzyga w żaden sposób kwestii ewentualnego odszkodowania, jakie Gmina miałaby wypłacić właścicielom zajętej nieruchomości, a na konieczność wypłaty takiego odszkodowania oraz wywołane tym faktem skutki w budżecie gminy wskazuje wnioskodawca. Okoliczności tych nie można uznać za bezpośredni skutek wykonania zaskarżonej w sprawie decyzji, co zostało zasadnie podniesione przez Sąd I instancji. Nie można zatem stwierdzić, aby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odmawiając uwzględnienia wniosku strony, naruszył przepisy, a wydane w tym zakresie postanowienie w pełni odpowiada prawu.

Wyraźnego podkreślenia wymaga też, że sąd, dokonując oceny zasadności wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie może w żaden sposób odnieść się do zasadności skargi i orzekać o prawidłowości rozstrzygnięć organów, Dlatego też podnoszona przez Gminę wadliwość wydanych w przedmiotowej sprawie decyzji nie mogła zostać przez orzekające w postępowaniu Sądy jako ewentualna przesłanka przemawiająca za zasadnością wniosku o wstrzymanie wykonania rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1