Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2017 r., sygn. akt II SAB/Wa 331/17 odmawiające uwzględnienia wniosku o uzupełnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie ze skargi K.J. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania zażalenia z dnia 8 maja 2017 r. postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 24 sierpnia 2017 r. odrzucił skargę K.J. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania zażalenia z dnia 8 maja 2017 r.
We wniosku o uzupełnienie tego postanowienia skarżący zwrócił się o "dodanie, iż sąd skargę oddalił z przyczyn przyjętych do rozpoznania, a w zakresie wniesionym przez stronę, zakres pozostawił bez rozpoznania". Ponadto wniósł o: "uzupełnienie, w związku ze zmianami w ustawie ppsa, poprzez związanie orzeczeniami sądów administracyjnych również innych sądów, a uzasadnienie stanowi integralną część wyroku sądu administracyjnego, gdzie mieści się zakres rozpoznawanej sprawy, wykładni prawa i inne wskazania uzupełniające rozstrzygnięcie, co do okoliczności pozostawienia bez rozpoznania zarzutów i wniosków strony, oraz przywołanego orzecznictwa, wskazujących, iż w związku z powołaniem sądów administracyjnych, to tym sądom powierzono badania naruszenia przepisów kpa, wyłączając zakres ten spod uprawnień sądów powszechnych". Wskazał także, że wnosi o: "rozpoznanie zakresu pominiętego w zakresie podmiotowym, przedmiotowym i prawnym i rozpoznanie wniesionej skargi na bezczynność organu w sprawie ze stosunku służbowego funkcjonariusza Policji w stanie spoczynku, przy uwzględnieniu wykładni prawa głoszonej przez Naczelny Sąd Administracyjny (...)."
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odwołując się do treści art. 157 § 1 oraz art. 166 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.), wyjaśnił, że można żądać uzupełnienia postanowienia co do rozstrzygnięcia w przedmiocie wniesionej skargi lub też dodatkowych orzeczeń, które powinny znaleźć swoje miejsce w treści postanowienia, jednakże zostały pominięte przez sąd. Uzupełnienie orzeczenia, o jakim mowa w art. 157 § 1 p.p.s.a. dotyczy więc sytuacji, w której orzeczenie jest niekompletne, np. w przypadku, gdy sąd nie orzekł co do kosztów postępowania.
W ocenie Sądu wniosek skarżącego o uzupełnienie postanowienia z 24 sierpnia 2017 r. nie zasługuje na uwzględnienie. Wydając orzeczenie o odrzuceniu skargi Sąd orzekł o całości skargi. Nie był bowiem zobowiązany do zamieszczenia we wskazanym wyżej postanowieniu żadnego dodatkowego orzeczenia. Podstawą prawną postanowienia był art. 58 § 1 pkt 1-6 p.p.s.a. Oddalenie zaś skargi następuje po jej merytorycznej ocenie, w wyniku uznania, że jest ona niezasadna. Rozstrzygnięcie sądu jest wówczas podejmowane na podstawie art. 151 p.p.s.a. Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie nie doszło do oceny zasadności skargi albowiem Sąd uznał, że jest ona niedopuszczalna. Dodatkowo Sąd podkreślił, że jeżeli skarżący nie zgadza się z treścią uzasadnienia postanowienia, bądź uważa, że brak jest w nim istotnych elementów, to może to kwestionować w drodze przysługującego mu od tego postanowienia środka odwoławczego, w tym przypadku skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł K.J., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy celem ponownego i właściwego rozpoznania sprawy przez Sąd I instancji.