Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 listopada 2008 r. sygn. akt II SA/Kr 746/08 o oddaleniu wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia wpisu w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek Z. B. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżąca, składając skargę, uiściła wpis w kwocie 100 zł, wobec czego wezwano ją do uzupełnienia wpisu w wysokości 100 zł w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Z uwagi na nieuzupełnienie wpisu w terminie, postanowieniem z dnia 11 września 2008 roku skarga została odrzucona na podstawie art. 220 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153,poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej ustawą P.p.s.a.
Z. B. wniosła o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi oraz przyjęcia skargi jako opłaconej w terminie. Uzasadniając żądanie, podniosła, iż została błędnie poinformowana o wysokości należnego wpisu przez pracowników Urzędu Wojewódzkiego, zaś wezwanie do uzupełnienia wpisu potraktowała jako nieporozumienie, polegające na niezauważeniu, że wpis w wysokości 100 zł został już uiszczony. Podkreśliła także, że była gotowa wpłacić prawidłową kwotę, uiściła również brakujący wpis w wysokości 100 zł.
W ocenie Sądu I instancji nie zachodziła w niniejszej sprawie sytuacja, uzasadniająca przywrócenie terminu. Skarżąca została w sposób jednoznaczny wezwana do uzupełnienia, a nie uiszczenia wpisu, a tylko w tym drugim wypadku uprawnione byłoby jej przekonanie, że wezwanie jest efektem przeoczenia czy omyłki. Nie można było zatem uznać, zdaniem Sądu, aby uchybienie, polegające na nie uzupełnieniu wpisu o brakującą kwotę 100 zł nastąpiło bez winy strony.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Z. B., reprezentowana przez G. B., domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia. W uzasadnieniu strona podkreśliła, iż nie uzupełniła wpisu z uwagi na nieczytelnie sformułowane wezwanie Sądu, przekonana była bowiem, iż wezwanie to dotyczyło kwoty, która została uiszczona wraz ze skargą. Dopiero w późniejszym postanowieniu Sąd określił wprost, iż wpis w niniejszej sprawie powinien wynosić 200 zł. Skarżąca podkreśliła, iż była gotowa do zapłacenia żądanej kwoty i zrobiłaby to gdyby Sąd poprawnie sformułował swoje wezwanie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 §1 P.p.s.a. przywrócenie uchybionego terminu możliwe jest jedynie wówczas, gdy uchybienie nastąpiło bez winy strony. Okoliczności wskazujące na brak winy strona winna wykazać w swoim wniosku, co wynika z art. 87 § 2 P.p.s.a. W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, iż Z. B. nie wykazała, aby uchybienie terminu do uzupełnienia wpisu sądowego nastąpiło bez jej winy. Stanowisko to uznać należy za zasadne.
Jak wynika z akt sprawy w dniu 22 sierpnia 2008 r. skarżącej doręczono wezwanie do uzupełnienia wpisu sądowego w kwocie 100 zł. Nawet jeśli treść wezwania mogła nie być dla skarżącej w pełni czytelna, to zauważyć trzeba, że Sąd podał w nim także podstawę prawną dla ustalenia wysokości należnego wpisu, powołując się na § 2 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Skarżąca - mając wątpliwości co do zasadności żądania Sądu - winna była zasięgnąć informacji co do niego, ponadto miała możliwość bez nadmiernego wysiłku zapoznać się z treścią § 2 pkt 3 powołanego rozporządzenia, co w sposób ostateczny wyjaśniłoby wątpliwości powstałe w sprawie. Skarżąca ograniczyła się jedynie do poinformowania Sądu o tym, iż wraz ze skargą uiściła opłatę w wysokości 100 zł, nie podejmując przy tym żadnych innych czynności zmierzających do wyjaśnienia jej wątpliwości odnoście doręczonego wezwania. Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wówczas, gdy strona dołożyła należytej staranności przy prowadzeniu swych spraw. Zaniechanie strony w wyjaśnieniu kwestii wysokości wpisu - w sytuacji gdy miała ona wątpliwości co do wysokości opłaty - świadczy o braku takiej staranności. Tym samym stanowisko Sądu I instancji, iż w sprawie nie zachodzą przesłanki do przywrócenia uchybionego terminu, Sąd uznał za zasadne.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za zgodne z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.