Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. M. i innych, reprezentowanych przez B. P. na skierowane do żalących się zarządzenia Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2007 r., sygn. akt VI SAB/Wa 13/07 o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi mieszkańców ul. [...] w K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy K. w przedmiocie wykonania czynności z zakresu organizacji ruchu drogowego tj. wprowadzenia ograniczeń w ruchu drogowym postanawia oddalić zażalenie.
Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarządzeniami z dnia 5 września 2007 r. wezwał każdego ze skarżących do uiszczenia wpisu od skargi na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy K., w wysokości 100 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwania skierowane do M. M. i innych doręczył ich pełnomocnikowi - B. P.. Na te zarządzenia wskazani skarżący, reprezentowani przez pełnomocnika, wnieśli zażalenie, wskazując, że zgodnie z art. 214 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki są wspólne, podlega jednej opłacie. Wyjaśnili, że przedmiotem skargi jest kwestia możliwości korzystania z drogi publicznej, przy której mieszkają wszyscy skarżący. Skarga dotyczy zatem wspólnych uprawnień skarżących i powinna zostać objęta jedną opłatą w wysokości 100 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 214 § 2 ustawy P.p.s.a., pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, podlega jednej opłacie. W przeciwnym razie każda z tych osób uiszcza opłatę oddzielnie stosownie do swojego uprawnienia lub obowiązku. Pojęcie wspólnych praw lub obowiązków można porównać do znanego w postępowaniu cywilnym współuczestnictwa materialnego, występującego w przypadku, gdy przedmiot sporu stanowią prawa lub obowiązki wspólne kilku osobom (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2006, str. 457). Natomiast wzajemna relacja mieszkańców ul. [...] w K. w sprawie z ich skargi na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy K. nosi raczej cechy współuczestnictwa formalnego, które ma miejsce wtedy, gdy przedmiot sporu stanowią roszczenia lub zobowiązania jednego rodzaju, oparte na jednakowej podstawie faktycznej i prawnej. W skardze na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy K. wskazano, iż jest on, jako zarządca drogi gminnej, zobowiązany do przeciwdziałania niszczeniu dróg przez ich użytkowników oraz wprowadzenia ograniczeń w ruchu drogowym w przypadku występowania bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia. Obowiązków wynikających z tego przepisu Burmistrz nie wykonał, co miało doprowadzić do braku możliwości korzystania przez mieszkańców z drogi w sposób zgodny z jej przeznaczeniem. Uznać zatem należy, że każdy ze skarżących swój interes prawny do wniesienia skargi wywodzi z faktu zamieszkiwania przy ulicy [...] i znoszenia związanych z tym uciążliwości. Podstawa do wniesienia skargi jest zatem identyczna dla wszystkich skarżących, ich sprawy mają charakter jednakowy, lecz samodzielny (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1997 r., sygn. akt I CKN 154/97, Lex nr 153214). Skarżących nie łączy wspólne prawo do skarżenia bezczynności organu administracji. Każdy z nich, jako mieszkaniec K. i osoba dotknięta skutkami bezczynności Burmistrza, legitymuje się własnym uprawnieniem do domagania się od organów administracji wypełniania ciążących na nich obowiązków. W tej sytuacji nie występuje wspólność praw skarżących, o której mowa w art. 214 § 2 zd. 1 ustawy P.p.s.a., i zgodnie ze zdaniem 2 tego paragrafu, każdy z nich obowiązany jest uiścić oddzielną opłatę w wysokości określonej w § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, ze zm.), tj. 100 zł.
W tej sytuacji NSA uznał, że zaskarżone zarządzenia Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 5 września 2007 r. są prawidłowe, zaś wniesione zażalenie podlega oddaleniu na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy P.p.s.a.