Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 845/10 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi M. Ż. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia dodatkowego terminu rozpoznania sprawy postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 845/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił zażalenie M. Ż. na postanowienie z dnia 20 sierpnia 2010 r.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2010 r. została odrzucona skarga M. Ż. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia dodatkowego terminu rozpoznania sprawy.
W dniu 16 września 2010 r. skarżący złożył sporządzone i podpisane przez siebie zażalenie na powyższe postanowienie.
Odrzucając powyższe zażalenie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że skarga kasacyjna musi spełniać określone warunki formalne, m. in. musi być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym. Mimo, że skarżący został o tych okolicznościach pouczony postanowienie zaskarżył zażaleniem, które, w ocenie Sądu I instancji, w żaden sposób nie może zostać uznane za skargę kasacyjną.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł M. Ż., domagając się jego zmiany lub uchylenia, w uzasadnieniu odnosząc się do treści postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie jest zasadne.
Stosownie do treści art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako P.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Z art. 178 P.p.s.a. wynika, że wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W rozpoznawanej sprawie postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 sierpnia 2010 r. jest niewątpliwie postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie. A zatem zgodnie z art. 173 § 1 P.p.s.a. jedynym dopuszczalnym środkiem odwoławczym na to postanowienie jest skarga kasacyjna.
Za błędne, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy przyjąć stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który potraktował pismo skarżącego jako zażalenie. Należy bowiem wskazać, że oznaczenie rodzaju pisma polega na wskazaniu określenia zgodnego z treścią pisma i nazwą, jaką takiemu pismu nadają przepisy ustawy. Skoro zatem przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewidują od postanowienia odrzucającego skargę, jedyny środek zaskarżenia w postaci skargi kasacyjnej, to pismo skarżącego zatytułowane "zażalenie" powinno być rozpatrywane jako skarga kasacyjna. Podkreślić trzeba, iż tytuł pisma nie przesądza o jego treści, natomiast wolą wnoszącego "zażalenie" było wzruszenie postanowienia o odrzuceniu skargi.
Przepisy ustawy nie przewidują możliwości odstąpienia przez sąd od oceny wniesionego środka zaskarżenia, z uwagi na niespełnienie przez niego wymagań formalnych. Przepis art. 175 § 1 P.p.s.a. stanowi, że Skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, o czym skarżący był pouczony.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego pismo skarżącego z dnia 18 października 2010 r. powinno zostać potraktowane, jako skarga kasacyjna, która jako niespełniająca wymogów stawianych przez art. 175 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi powinna była zostać odrzucona przez Sąd I instancji na podstawie art. 178 P.p.s.a.
Jednakże, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, naruszenie to nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy. Skoro bowiem wniesiona skarga kasacyjna podlegałaby odrzuceniu to należy uznać, że zaskarżone orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.