Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury , nr [...] w przedmiocie odmowy komunalizacji nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 923/09 pozostawiające bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. T. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy komunalizacji nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 923/09 pozostawił bez rozpoznania wniosek J. T. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy komunalizacji nieruchomości.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wskutek wniesienia przez skarżącego sprzeciwu od zarządzenia referendarza sądowego z dnia 23 lipca 2009 r. pozostawiającego bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy, sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlegała ponownemu rozpoznaniu. Jak wskazał Sąd, z akt sprawy wynika, że skarżący nie uzupełnił w wyznaczonym terminie - określonym w wezwaniu Sądu z dnia 25 czerwca 2007 r. - braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy, gdyż nie nadesłał wypełnionego urzędowego formularza wniosku. W tej sytuacji zastosowanie znajdował art. 260 w zw. z art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

J. T. złożył zażalenie na to postanowienie podnosząc, że nie stać go na adwokata, ponadto nie ma z czego zapłacić kosztów sądowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że stosownie do art. 252 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu. Zgodnie zaś z art. 257 tej ustawy, wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie pozostawia się bez rozpoznania.

W niniejszej sprawie skarżący wobec złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy - został wezwany do wypełnienia i nadesłania urzędowego formularza, o którym mowa w cytowanych przepisach. Wezwanie to z załączonym stosownym formularzem zostało doręczone stronie 29 czerwca 2009 r. wraz z pouczeniem o rygorze pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Powyższego wezwania strona nie. Niewątpliwie zatem wniosek J. T. podlegał rygorowi określonemu w art. 257 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co skutkowało wydaniem przez Sąd postanowienia o pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Zaznaczyć należy, że w takim przypadku Sąd nie bada merytorycznych podstaw wniosku.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1