P O S T A N O W I E N I E Dnia 19 listopada 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 sierpnia 2020 r. sygn. akt II SA/Wr 320/20 w sprawie ze skargi D.L. na zarządzenie Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia wykazu nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej w drodze bezprzetargowej postanawia umorzyć postępowanie zażaleniowe
Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2020 r. sygn. akt II SA/Wr 320/20 (dalej postanowienie z 10 sierpnia 2020 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie ze skargi D.L. (dalej skarżący) na zarządzenie Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia wykazu nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej w drodze bezprzetargowej odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego zarządzenia.
Sąd I instancji podniósł, że w skardze na zarządzenie Burmistrza Miasta [...] (dalej organ) z [...] kwietnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia wykazu nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej w drodze bezprzetargowej, skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.
Skarżący upatruje uzasadnienia swojego wniosku w tym, że organ może sprzedać działkę nr [...] w obrębie [...] w procedurze bezprzetargowej przed rozpatrzeniem sprawy przez tutejszy Sąd, przy czym zarzuty skargi dotyczą właśnie poprawności zarządzenia zatwierdzającego wykaz nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży nieruchomości i podważają przyjętą formę tej sprzedaży. Zdaniem skarżącego uprawnionymi do nabycia działki nr [...] jest nie tylko właściciel działek nr [...], ale i właściciele innych nieruchomości sąsiednich, w tym on sam.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że zgodnie z art. 61 § 3 ppsa (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Rozpatrując wniosek strony w oparciu o art. 61 § 3 ppsa, sąd związany jest zamkniętym katalogiem dwu przesłanek pozytywnych, którymi są niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te mogą zaistnieć łącznie lub oddzielnie. Omawiany przepis nie nakłada przy tym na stronę obowiązku udowodnienia wyżej wskazanych przesłanek. Wnioskodawca musi jednakże uprawdopodobnić ich zaistnienie.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, oznacza, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Żądając wstrzymania wykonania decyzji czy postanowienia, strona skarżąca ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (postanowienie NSA z 14.11.2006 r. II FZ 585/06, cbosa).
Sąd I instancji uznał, że wniosek nie może zostać uwzględniony. Wnioskodawca nie wykazał możliwości wystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania, a dokładniej - nie uzasadnił, że wykonanie zaskarżonego zrządzenia grozi skarżącemu niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący ograniczył się tylko do zawnioskowania o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia, gdyż Burmistrz może dokonać zbycia nieruchomości przed rozpatrzeniem skargi. Nie przedstawiono jakichkolwiek skonkretyzowanych argumentów uprawdopodobniających wystąpienie którejkolwiek ze wskazanych wyżej przesłanek ochrony tymczasowej. By Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, wnioskodawca musi powołać się na konkretne okoliczności pozwalające wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Muszą to być przy tym okoliczności zobiektywizowane i potwierdzone sytuacją rzeczywistą. Zawarte we wniosku wywody winny zostać połączone z niezbędnym odwołaniem się do materiałów źródłowych oraz skonkretyzowanych wystarczająco okoliczności obrazujących sytuację faktyczną wnioskodawcy. Oczywiście uzasadnienie wniosku nie stanowi wymogu formalnego, lecz jego materialnoprawną argumentację. Z tego też względu jego treść nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia. Podlega natomiast ocenie z punktu widzenia zasadności wniosku.