Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju , nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 1130/15 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...]stycznia 2015 r., nr [...] w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta P., w złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skardze na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...], utrzymującej w mocy decyzję tego organu, którą stwierdzono, że orzeczenie Prezydium Rady Narodowej Urząd Spraw Wewnętrznych m. P. z dnia [...] listopada 1960 r., nr [...] zostało wydane z naruszeniem prawa w części dotyczącej wywłaszczenia oraz stwierdzono nieważność ww. orzeczenia w części dotyczącej odszkodowania, zawarł wniosek o wstrzymanie jej wykonania.

Oddalając postanowieniem z dnia [...] maja 2015 r. powyższy wniosek, Sąd Wojewódzki wskazywał, że w sytuacji, gdy skarżący w żadnym zakresie nie wykazał istnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej "P.p.s.a." tj. wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, brak było podstaw do jego uwzględnienia.

Prezydent Miasta P. we wniesionym na powyższe postanowienie zażaleniu, zakwestionował jego prawidłowość twierdząc, że wprawdzie we wniosku nie wskazał żadnej z przesłanek wymienionych w powołanym wyżej przepisie, to jednak w uzasadnieniu skargi wyjaśnił kwestię skutków stwierdzenia nieważności orzeczenia wywłaszczeniowego w części dotyczącej odszkodowania, wskazując, iż kwota odszkodowania został złożona do depozytu sądowego co jest równoznaczne ze spełnieniem świadczenia, które nie było należne. Strony będą miały zaś możliwość uzyskania nienależnego im odszkodowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do art. 61 § 3 P.p.s.a., Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy. Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Niezbędne jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia uniemożliwia jego merytoryczną ocenę. Podkreślenia wymaga, że wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe zaś twierdzenia strony, pozbawione szerszego uzasadnienia, a tym bardziej ich brak, nie może stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.

Mając powyższe na uwadze, należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że skarżący we wniosku nie wskazał, ani nie udokumentował konkretnych okoliczności, które mogłyby spowodować możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.

Za takie nie mogły jednocześnie zostać uznane zawarte w uzasadnieniu twierdzenia, które skarżący ponownie przytoczył w złożonym przez siebie zażaleniu. Skarżący był bowiem zobligowany do wykazania, że szkoda, którą może spowodować kwestionowana decyzja będzie znaczna albo, że jej wykonanie spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Sam zaś fakt stworzenia możliwości zwrotu wymienionej w skardze kwoty nie świadczy o zaistnieniu tego rodzaju przesłanek.

Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1