Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 31 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Sz 719/09 o odrzuceniu skargi kasacyjnej B. K. w sprawie ze skargi B. K. i J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę kasacyjną B. K. od wyroku z dnia 7 października 2009 r. oddalającego skargę B. K. i J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie opłaty adiacenckiej. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że B. K. nie złożyła wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Wniosek taki złożył wyłącznie J. K. Wobec tego, że skarżąca nie złożyła wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, nie może być skutecznie wniesiona w jej imieniu skarga kasacyjna.
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca podniosła, że skarżący w niniejszej sprawie są małżeństwem, nie zawarli umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej małżeńskiej, a ich interes w sprawie wynika ze ścisłego związku interesów obojga małżonków.
Ponadto, wraz z zażaleniem pełnomocnik wnoszącej zażalenie dołączył pełnomocnictwo z dnia 7 października 2009 r. udzielone przez B. K. J. K., podnosząc, że składając wniosek o uzasadnienie wyroku skarżący działał również w jej imieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zgodnie z przepisem art. 177 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Z brzmienia tego artykułu wynika, że skarga kasacyjna nie może być skutecznie wniesiona bez uprzedniego złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku oddalającego skargę, bowiem termin do wniesienia skargi kasacyjnej rozpoczyna bieg od dnia doręczenia stronie, która złożyła taki wniosek odpisu wyroku z uzasadnieniem. Oznacza to, że strona, która nie wystąpiła z wnioskiem o uzasadnienie wyroku, nie może skutecznie wnieść skargi kasacyjnej nawet w sytuacji, gdy orzeczenie to zostało uzasadnione na wniosek innej strony w tym postępowaniu i jej doręczone.
Z akt sprawy wynika, że z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku wystąpił jedynie J. K., któremu odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem został doręczony w dniu 19 listopada 2009 r.
Skoro skarżąca nie wystąpiła z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 7 października 2009 r., to nie mogła skutecznie wnieść skargi kasacyjnej. Nie zmienia tego okoliczność, iż jest ona żoną J. K. Wbrew stanowisku zaprezentowanemu w zażaleniu, w takiej sytuacji każdy ze skarżących jest oddzielnie uprawniony do podejmowania czynności w postępowaniu sądowym, a czynności podejmowane przez jednego ze skarżących nie wywołują skutku wobec drugiego skarżącego, chyba że jeden skarżący udzieli pełnomocnictwa do jego reprezentowania przez drugiego skarżącego.
W niniejszej sprawie z wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wynikało jednoznacznie, iż J. K. złożył go w imieniu własnym. Treść tego wniosku nie daje jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że wymieniony dokonując powyższej czynności działał także jako pełnomocnik żony. Zauważyć ponadto należy, że pełnomocnictwo udzielone J. K. opatrzone jest wprawdzie datą 7 października 2009 r., ale zostało przez skarżącą złożone do akt sprawy dopiero wraz z zażaleniem na powyższe postanowienie Sądu I instancji, a zatem w dniu 18 stycznia 2010 r.
Wobec tego, że J. K. wniósł o sporządzenie uzasadnienia wyroku tylko w swoim imieniu i tylko on otrzymał odpis tego orzeczenia wraz z uzasadnieniem, zasadnie Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę kasacyjną B. K. jako niedopuszczalną.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.