Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 12 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1956/16 o odrzuceniu skargi kasacyjnej A.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1956/16 w sprawie ze skargi A.K. i H.Z. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 12 czerwca 2018 r., I SA/Wa 1956/16, odrzucił skargę kasacyjną A.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1956/16 w sprawie ze skargi A.K. i H.Z. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1956/16 oddalił skargę A.K. i H.Z. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2016 r.
W dniu 10 kwietnia 2017 r. do Sądu wpłynął wniosek skarżącego A.K. o sporządzenie uzasadnienia wyroku wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy. Wniosek o przyznanie prawa pomocy został przez skarżącego cofnięty.
Następnie, po rozpoznaniu kolejnego wniosku, referendarz sądowy postanowieniem z dnia 6 października 2017 r. przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. Pismem z dnia 28 listopada 2017 r. OIRP w Warszawie na pełnomocnika skarżącego wyznaczyła radcę prawnego P.T., który zawiadomienie o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu dla w/w skarżącego otrzymał w dniu 4 grudnia 2017 r. (pismo OIRP w Warszawie z dnia 13 grudnia 2017 r.).
W dniu 16 marca 2018 r. do Sądu wpłynęło pismo OIRP w Warszawie z dnia 13 marca 2018 r., którym wyznaczono dla skarżącego kolejnego pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego K.K..
Z kolei w dniu 24 kwietnia 2018 r. do Sądu wpłynęła skarga kasacyjna skarżącego, sporządzona przez radcę prawnego K.K., nadana listem poleconym w 23 kwietnia 2018 r.
W piśmie z dnia 14 maja 2018 r. OIRP w Warszawie poinformowała Sąd, że w/w radca prawny o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu dowiedział się w dniu 25 marca 2018 r.
Odrzucając skargę kasacyjną Sąd I instancji wskazał, że wyrok z dnia 5 kwietnia 2017 r. wraz z uzasadnieniem doręczony został skarżącemu na jego wniosek. Pełnomocnik z urzędu dla w/w ustanowiony zaś został na skutek wniosku złożonego po wydaniu wyroku. Stosownie więc do treści art. 177 § 3 P.p.s.a. termin na złożenie skargi kasacyjnej rozpoczął bieg od dnia zawiadomienia pełnomocnika o jego wyznaczeniu, tj. od dnia 4 grudnia 2017 r. i upłynął w dniu 3 stycznia 2018 r. Skarga kasacyjna nadana zaś została w dniu 23 kwietnia 2018 r., a więc z uchybieniem 30-dniowego terminu określonego w art. 177 § 1 i § 3 P.p.s.a., podlegała odrzuceniu na podstawie art. 178 P.p.s.a.
Sąd podkreślił również, że dla dokonanej oceny czy skarga kasacyjna wniesiona została w terminie, bez znaczenia jest fakt, że pismem z dnia 13 marca 2018 r. OIRP w Warszawie, w miejsce pełnomocnika wyznaczonego pismem z dnia 28 listopada 2017 r., wyznaczyła kolejnego pełnomocnika (radcę prawnego K.K.), który wniósł skargę kasacyjną. Oczywiste bowiem jest, że termin na złożenie skargi kasacyjnej rozpoczął bieg od dnia zawiadomienia pierwszego pełnomocnika o jego wyznaczeniu do tej konkretnej sprawy, tj. od dnia 4 grudnia 2017 r. Zdaniem Sądu, w świetle art. 177 § 3 P.p.s.a. nie można przyjąć, że dokonanie zmiany pełnomocnika wyznaczonego z urzędu powoduje ponowne rozpoczęcie biegu 30-dniowego terminu do wniesienia skargi kasacyjnej dla kolejnego pełnomocnika.