Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 124/17 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie wydania orzeczenia z naruszeniem prawa a w pozostałej części stwierdzenia jego nieważności postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznając wniosek Prezydenta Miasta P., odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], stwierdzającej wydanie z naruszeniem prawa orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] października 1966 r., znak [...], w części dotyczącej przejęcia nieruchomości wymienionych w decyzji, oraz w pozostałej części stwierdzającego nieważność tego orzeczenia. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż Prezydent nie uzasadnił na czym polega niebezpieczeństwo wyrządzenia mu szkody, bądź powstania trudnych do odwrócenia skutków przez wykonanie zaskarżonej decyzji, w związku z czym wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie został uwzględniony.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Prezydent Miasta P., domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i podnosząc, że jego wniosek był należycie uzasadniony. Wskazał, że brak wstrzymania wykonalności zaskarżonej decyzji może skutkować podjęciem zawieszonego postępowania prowadzonego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt I SA/Wa 1635/13, i w konsekwencji wydaniem orzeczenia, które może zawierać negatywne rozstrzygnięcie dla Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P., co z kolei może skutkować utratą prawa własności nieruchomości, mimo że zaskarżona decyzja jest jeszcze przedmiotem kontroli sądowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), "p.p.s.a." stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest jedynie wówczas, gdy istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Uprawdopodobnienie zaistnienia takiego niebezpieczeństwa spoczywa na stronie.
W przedmiotowej sprawie Prezydent Miasta P. domagał się wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r., [...], stwierdzającą wydanie z naruszeniem prawa orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] października 1966 r., znak [...], w części dotyczącej przejęcia nieruchomości wymienionych w decyzji, oraz w pozostałej części stwierdzającej nieważność tego orzeczenia. Zdaniem Prezydenta w sprawie zachodzi niebezpieczeństwo podjęcia zawieszonego postępowania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, które z kolei może zakończyć się dla skarżącego w negatywny sposób, co z kolei może skutkować utratą prawa własności nieruchomości. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego powołane przez Prezydenta okoliczności nie wskazują w sposób dostateczny, aby w sprawie zaistniały przesłanki dla wstrzymania wykonania decyzji, wskazane w art. 61 § 3 p.p.s.a., zaś stanowisko zajęte przez Sąd I instancji uznać należy za słuszne.
Ogólne powołanie się na niebezpieczeństwo utraty prawa własności nieruchomości w wyniku podjęcia zawieszonego postępowania, które być może skończy się dla strony negatywnie nie jest wystarczająco sprecyzowaną okolicznością, która mogłaby uzasadniać uwzględnienie wniosku. Niebezpieczeństwo takie nie zostało przez skarżącego uprawdopodobnione, poza tym ma ono charakter czysto teoretyczny, nie sposób bowiem przewidzieć w żaden sposób, jakie rozstrzygnięcie zapadnie w innej sprawie sądowoadministracyjnej. Nadto Prezydent Miasta P. nie wykazał w jaki sposób mogłaby być wyrządzona mu znaczna szkoda lub jakie trudne do odwrócenia skutki mogłoby wywołać wykonanie zaskarżonej decyzji, skoro przedmiotowa decyzja, jak sam wnioskodawca wskazał, może jedynie stanowić podstawę do podjęcia zawieszonego innego postępowania sądowoadministracyjnego. Podkreślenia wymaga, iż ocena przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a. następuje z uwzględnieniem okoliczności indywidualnej sprawy i tylko w tych granicach możliwe jest ich badanie.
Z uwagi na powyższe stwierdzić trzeba, iż wniosek Prezydenta Miasta P. nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem strona nie wykazała w sposób dostateczny, aby w sprawie zachodziły przesłanki wstrzymania wykonania decyzji Ministra.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 61 § 3 i art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.