Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa , nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Miasta P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 stycznia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2605/16 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Miasta P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznając wniosek Miasta P., odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż przedmiotem ochrony tymczasowej przewidzianej w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi mogą być jedynie takie akty i czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania, takim zaś aktem nie jest przedmiotowa decyzja - nie przyznaje ona stronie uprawnień, nie nakłada na nią żądnych obowiązków, co niezależnie od argumentacji zawartej we wniosku, nie zezwala na zastosowanie w sprawie instytucji ochrony tymczasowej.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosło Miasto P. wskazując w uzasadnieniu, że w sprawie istnieje realna możliwość, że osoby które uzyskają zaskarżoną decyzję będą mogły wystąpić z roszczeniem odszkodowawczym, pomimo braku prawomocnego rozstrzygnięcia co do kwestii wydania decyzji z naruszeniem prawa. W przypadku zaś uchylenia tejże decyzji nie będzie żadnej możliwości zniweczenia cywilnoprawnych skutków zasądzających odszkodowanie za wydaną decyzję z naruszeniem prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), "p.p.s.a." stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest jedynie wówczas, gdy istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Uprawdopodobnienie zaistnienia takiego niebezpieczeństwa spoczywa na stronie.

W przedmiotowej sprawie Miasto P. domagało się wstrzymania wykonania decyzji Ministra w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. Sąd I instancji odmawiając wstrzymania powyższego orzeczenia podniósł, iż akt ten nie nakłada na żadną ze stron obowiązków i nie przyznaje uprawnień, wobec czego niemożliwe jest zastosowanie w sprawie instytucji ochrony tymczasowej. Nie wchodząc w teoretyczne rozważania dotyczące stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że w piśmiennictwie prawniczym uważa się za dopuszczalne żądanie wstrzymania wykonywania decyzji, której w postępowaniu nadzwyczajnym o stwierdzenie nieważności organ administracji odmówił stwierdzenia nieważności (Komentarz do art. 61 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Bogusław Dauter, WK 2016), jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy orzeczenie Sądu I instancji odpowiada prawu.

Miasto P. wniosek swój uzasadniało hipotetyczną możliwością wystąpienia przez osoby, które uzyskały "taką decyzję", z roszczeniem odszkodowawczym, mimo braku prawomocnego rozstrzygnięcia co do kwestii wydania decyzji z naruszeniem prawa, zaś w przypadku uchylenia zaskarżonej decyzji nie będzie żadnej możliwości zniweczenia cywilnoprawnych skutków zasądzających odszkodowanie za wydaną decyzję z naruszeniem prawa.

Podkreślenia wymaga, iż ocena przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a. następuje z uwzględnieniem okoliczności indywidualnej sprawy i tylko w tych granicach możliwe jest ich badanie. Nie sposób dywagować, czy zainteresowany podmiot wystąpi już na obecnym etapie z roszczeniem odszkodowawczym, nie można też przesądzać o wyniku postępowania w tym przedmiocie. W niniejszej sprawie Miasto P. nie wskazało jakiego rzędu kwota może jego zdaniem stanowić odszkodowanie, nie wiadomo zatem czy spowoduje ona powstanie niebezpieczeństwa o jakim mowa w powołanym wyżej przepisie. Ponadto wskazać trzeba, iż co do zasady, gdyby nawet zasądzono w przyszłości odszkodowanie od skarżącego na rzecz uprawnionych podmiotów, to w przypadku pozytywnych dla skarżącego rozstrzygnięć w niniejszym postępowaniu środki te zostaną Miastu zwrócone, zatem nie ma mowy o nieodwracalności skutków wykonania zaskarżonej decyzji.

Okoliczności przedstawiane jako przesłanki wstrzymania muszą mieć charakter pewny i musi z nich wynikać możliwość zaistnienia niebezpieczeństwa o jakim mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie ma miejsca.

Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za wydane zgodnie z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.

Strona 1/1