Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1141/07 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił K. S. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Budownictwa i poprzedzającej ją decyzji Wojewody M. z dnia [...] nr [...] oraz decyzji Wojewody M. z dnia [...] nr [...]. Sąd stwierdził, iż wniosek strony uzasadniono tym, że skarżąca ponosi oczywistą szkodę materialną w bardzo dużej wysokości z tytułu odebrania jej nieruchomości bez zapłaty kwoty stanowiącej jej równowartość w pieniądzu. Skarżąca podkreśliła także, iż Wojewoda wbrew ustawowemu obowiązkowi nie przeprowadza postępowań wywłaszczeniowych wydając jedynie decyzje o niezwłocznym zajęciu nieruchomości. Ponadto strona wskazała, że realizacja planowanej inwestycji może spowodować trudne do odwrócenia skutki, gdyż wnioskodawczyni jest również właścicielką innej nieruchomości, potrzebnej temu samemu inwestorowi do realizacji tej samej inwestycji. Nieruchomość ta zabudowana jest domem mieszkalnym i przejęcie jej może spowodować wyrzucenie mieszkańców z budynku i jego wyburzenie bez zagwarantowania lokali zamiennych. Oceniając wniosek skarżącej Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, iż zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), a możliwość wstrzymania wykonania decyzji wydanych na podstawie tego przepisu istnieje tylko w przypadkach wyjątkowych. Zdaniem Sądu wskazane przez stronę okoliczności stanowią ryzyko związane z powstaniem inwestycji, która z założenia ma charakter priorytetowy dla Państwa i dlatego ustawodawca przewidział wyrównanie powstałej szkody majątkowej poprzez stosowne odszkodowanie. Sąd I instancji podkreślił także, iż za odebrane skarżącej nieruchomości przysługiwać jej będzie rekompensata.

Zażalenie na to postanowienie wniosła K. S., reprezentowana przez adwokata A. W., domagając się jego zmiany i wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i zarzucając naruszenie art. 17 ust 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych. W uzasadnieniu skarżąca podniosła, iż wprawdzie art. 17 ust. 1 wskazanej ustawy daje wojewodzie uprawnienie do nadania decyzji o zajęciu nieruchomości rygoru natychmiastowej wykonalności, jednakże tylko w przypadkach gdy jest to uzasadnione interesem społecznym. Tymczasem ani w uzasadnieniu decyzji organu I instancji ani w decyzji organu odwoławczego nie wyjaśniono na czym ów priorytetowy charakter polega i dlaczego uzasadnia odjęcie prawa własności bez wypłaty odszkodowania. Zdaniem strony organ winien korzystać z przyznanych mu kompetencji w granicach prawa zakreślonych art. 21 ust. 2 Konstytucji RP i na organie także spoczywa obowiązek wyważenia interesu publicznego i słusznego interesu obywateli. Ponadto pełnomocnik strony podkreślił, że postępowanie dotyczące przedmiotowej nieruchomości trwa już od kilku lat i do tej chwili skarżąca nie otrzymała informacji w jaki sposób i kiedy wyceniona zostanie jej nieruchomość, a w konsekwencji kiedy otrzyma odszkodowanie.

Strona 1/2