Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1588/12 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 10 grudnia 2012 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi I.N. na Wojewodę Mazowieckiego w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie I. N. na postanowienie tego Sądu z dnia 10 grudnia 2012 r. odrzucające skargę kasacyjną. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżąca sporządziła osobiście zażalenie na postanowienie odrzucające jej skargę kasacyjną, tym samym naruszyła nakaz wynikający z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a", zgodnie z którym zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Sąd stwierdził, iż zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła I. N..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w którym określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. I. N., pomimo pouczenia udzielonego przez Sąd I instancji, sporządziła osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2013 r., odrzucające skargę kasacyjną, również sporządzoną osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżąca była adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącej było niedopuszczalne, co oznacza, iż zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.