Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Gd 599/12 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi L.K. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia zadłużenia z tytułu refundacji kosztów wyposażenia stanowisk pracy dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił L.K. przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżący wezwany został do złożenia dodatkowych oświadczeń oraz przedstawienia dokumentów potwierdzających jego sytuację majątkową i rodzinną wskazaną we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skarżący nie wykonał w terminie wezwania Sądu, tym samym nie wyjaśnił on wątpliwości co do oświadczeń zawartych we wniosku. Sąd uznał zatem, że strona nie wykazała aby spełniała przesłanki dla przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym.
Zażalenie na to postanowienie wniósł L.K., powołując się na szereg okoliczności związanych z postępowaniem w niniejszej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane osobie fizycznej jeśli wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w utrzymaniu niezbędnym dla niej i jej rodziny. Wykazanie okoliczności, które wskazywałyby na zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie i winno nastąpić poprzez złożenie oświadczeń w odpowiednich rubrykach urzędowego formularza, na którym składa się przedmiotowy wniosek. Jeśli jednak oświadczenia zawarte we wniosku nie wystarczają do pełnej oceny sytuacji majątkowej i rodzinnej wnioskodawcy, bądź też budzą wątpliwości, Sąd może, na podstawie art. 255 powołanej ustawy, zażądać od strony dodatkowych oświadczeń lub przedłożenia dokumentów potwierdzających jej rzeczywiste dochody oraz stan majątkowy, czy rodzinny.
Sytuacja taka miała miejsce w przedmiotowej sprawie. L.K. w swoim wniosku o przyznanie prawa pomocy podał, iż jest osobą bezrobotną, prowadzi wspólne gospodarstwo z żoną, a w ich posiadaniu znajduje się między innymi pawilon handlowy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zażądał więc przedstawienia przez skarżącego dokumentów, z których wynikałaby wysokość dochodów osiąganych przez jego żonę, wyciągów z rachunków bankowych, zestawienia ponoszonych kosztów oraz zaświadczenia z Urzędu Pracy potwierdzającego, iż jest on osobą bezrobotną, a także dokumentów zaświadczających o osiąganiu dochodów z pawilonu handlowego. W zakreślonym terminie skarżący wezwania nie wykonał, tym samym uniemożliwił Sądowi I instancji dokonanie oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego.
W tej sytuacji należało uznać, iż Sąd mógł rozpoznać wniosek jedynie na podstawie dotychczas przedłożonych przez skarżącego materiałów. Te zaś nie pozwalały przyjąć, że zachodzą przesłanki do przyznania mu prawa pomocy. Podkreślić należy, iż zwolnienie strony od obowiązku ponoszenia kosztów związanych z toczącym się z jej skargi postępowaniem jest sytuacją wyjątkową, a Sąd ma obowiązek ustalenia wszelkich okoliczności, które mogą stać się podstawą dla uwzględnienia, bądź oddalenia wniosku strony.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw, a postanowienie odmawiające przyznania prawa pomocy wydane zostało zgodnie z prawem i orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi