Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 października 2012 r. sygn. akt II SA/Gl 273/12 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 20 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Gl 273/12 w sprawie ze skargi A. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2012 r. pełnomocnik skarżącej wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia ww. wyroku. W jego uzasadnieniu wskazał, że w rozmowie telefonicznej z pracownikiem sądu uzyskał informację, że wyrok z uzasadnieniem zostanie z urzędu doręczony pełnomocnikowi strony skarżącej. Wobec niedoręczenia wyroku i upływu miesięcznego terminu, pełnomocnik w dniu 6 sierpnia 2012 r. osobiście skontaktował się z wydziałem informacji sądu, gdzie powiadomiono go o treści rozstrzygnięcia. Jednocześnie pełnomocnik podkreślił, że przedmiotowa sprawa jest dla skarżącej tak istotna, iż niekorzystne, niepodlegające zaskarżeniu orzeczenie może spowodować dla skarżącej nieodwracalne skutki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, że wniosek o przywrócenie terminu został złożony w terminie, o którym mowa w art. 87 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, bowiem z oświadczenia pełnomocnika wynika, że o treści wyroku z dnia 20 czerwca 2012 r. dowiedział się w dniu 6 sierpnia 2012 r. i już w następnym dniu nadał na poczcie przesyłkę zawierającą wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o jego uzasadnienie.
W ocenie Sądu I instancji, wniosek pełnomocnika skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 20 czerwca 2012 r. nie zasługuje na uwzględnienie. Okoliczności przedstawione we wniosku nie uprawdopodabniają dostatecznie, że do uchybienia terminu do dokonania powyższej czynności doszło bez winy skarżącego w rozumieniu art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2012 r. Sąd oddalił skargę, dlatego też odpis orzeczenia nie został doręczony stronom z urzędu, albowiem w takim przypadku odpis wyroku wraz uzasadnieniem doręcza się jedynie na wniosek strony, złożony w terminie 7 dni od ogłoszenia orzeczenia. Wyrok ogłoszony został w dniu 20 czerwca 2012 r., a zatem ustawowy termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnia upłynął z dniem 27 czerwca 2012 r. Pełnomocnik skarżącej w dniu 24 maja 2012 r. został prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy, na której zapadł wyrok. W ocenie Sądu fakt, że nie wziął on udziału w rozprawie o której został zawiadomiony, przenosi na niego pełną odpowiedzialność za brak wiedzy o stanie sprawy, która odbyła się bez jego obecności. Pełnomocnik powinien zdawać sobie sprawę, że należało bezzwłocznie podjąć kroki w celu poznania rozstrzygnięcia w sprawie.
Wniosek o przywrócenie terminu powinien zawierać uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Tymczasem w złożonym wniosku o przywrócenie terminu brakuje argumentów przemawiających za rozstrzygnięciem korzystnym dla strony. Twierdzenie pełnomocnika o błędnej informacji uzyskanej w wyniku rozmowy telefonicznej jest gołosłowne i nie może stanowić samodzielnej podstawy do jego uwzględnienia. Uprawdopodobnienie nie może opierać się jedynie na twierdzeniach strony. Sąd może uznać twierdzenie za uprawdopodobnione dopiero wtedy, gdy nabierze przekonania, że tak właśnie było. W niniejszym przypadku pełnomocnik skarżącej nie dopełnił podstawowych aktów staranności, które pozwoliłyby mu na zapoznanie się z treścią wydanego wyroku i jednocześnie nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, a zatem brak jest przesłanek do przywrócenia terminu.