Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. P. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...]2 r. nr [...] w przedmiocie kary porządkowej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
D. P. pismem z dnia 10 grudnia 2012 r. wniósł o wstrzymanie wykonania postanowienia Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] r. utrzymującego w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w T. z dnia [...]r., nakładające na niego karę porządkową w wysokości 2.500 zł. We wniosku podniósł, że ze względu na trudną sytuację finansową, w której pozostaje i istniejące niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, jego wniosek jest zasadny. W jego ocenie wystąpienie z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia jest podyktowane niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków. Podał także, że nie posiada żadnych wolnych środków finansowych, które umożliwiłyby mu uiszczenie wymaganej należności w całości, a wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia pozwoli mu na ustabilizowanie sytuacji finansowej i wygospodarowanie środków pieniężnych, do których poniesienia byłby zobowiązany w przypadku negatywnego rozstrzygnięcia prowadzonego postępowania; ponadto pozwoli mu to uniknąć wielu negatywnych konsekwencji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie w całości lub części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może zatem nastąpić wyłącznie na wniosek skarżącego, co oznacza, że to na nim spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy zostały spełnione przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności (por. postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 2004 r., FZ 138/04, niepubl.). Podkreślić należy, że przepis art. 61 p.p.s.a. wskazuje na szkodę (majątkową, niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/2004, LEX nr 281811). W tym miejscu zauważyć należy, że uszczuplenie majątku podatnika związane z koniecznością zapłaty kary porządkowej, zawiera w sobie - jak każda kara - cechę uciążliwości. Każde egzekwowanie należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek, jednakże, co należy podkreślić, nie zawsze wiąże się ono z powstaniem nieodwracalnych skutków czy wyrządzeniem znacznej szkody. Obowiązkiem wnioskodawcy jest zatem wykazanie, że na skutek zapłaty kwoty wynikającej z postanowienia, wystąpią następstwa o jakich mowa w przywołanym unormowaniu. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do osoby skarżącej wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia jest uzasadnione w świetle przesłanek wynikających z prawa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2004 r., sygn. akt FZ 85/04). Argumentacja strony powinna znajdować potwierdzenie w dokumentach źródłowych dotyczących jej sytuacji finansowej i majątkowej. W przeciwnym przypadku, brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienie NSA z dnia 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04).