I SA/Bd 66/10 POSTANOWIENIE Dnia 20 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska po rozpoznaniu w dniu 20 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 maja 2010r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela i zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym postanawia odrzucić zażalenie.
I SA/Bd 66/10
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 18 maja 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę kasacyjną A. K. od wyroku z dnia 24 marca 2010 r. oddalającego skargę w sprawie ze skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela i zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym, z uwagi na to, iż została ona sporządzona osobiście przez skarżącą.
Pismem z dnia 31 maja 2010 r. A. K. złożyła sporządzone przez siebie zażalenie na powyższe postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Skuteczne wniesienie zażalenia uzależnione jest od dopełnienia wszystkich wymogów określonych przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) - dalej p.p.s.a. Zgodnie z art. 194 § 4 p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Pouczenie w tym przedmiocie zostało zawarte w skierowanym do skarżącej piśmie Sądu z dnia 20 maja 2010r., do którego załączono odpis postanowienia z dnia 18 maja 2010 r. Pismo to zostało odebrane przez skarżącą w dniu 24 maja 2010r. (zwrotne potwierdzenia odbioru - k. 72).
Wskazać w tym miejscu należy, ze zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, utrwalony został pogląd co do tego, że sformułowanie "skarga kasacyjna powinna być sporządzona", należy traktować jako obowiązek jej sporządzenia przez profesjonalny podmiot. Poparciem tej tezy jest między innymi znaczenie, jakie przydaje się wyrazowi "powinno" w Słowniku Języka Polskiego (wyd. PWN, pod red. M. Szymczaka, t. II, s. 870), jako: obowiązkowego, należnego, pożądanego, oczekiwanego, spodziewanego.
Powyższego wymogu nie stosuje się tylko w przypadku, jeżeli zażalenie sporządza sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy zażalenie wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich (art. 175 § 2 w związku z 194 § 4 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie zażalenie nie zostało sporządzone stosownie do wymogu art. 194 § 4 p.p.s.a. przez radcę prawnego lub adwokata, ale osobiście przez skarżąca, która nie jest żadną z osób wskazanych w przepisie art. 175 § 2 p.p.s.a., zwolnionych z obowiązku skorzystania z pomocy adwokata lub radcy prawnego.
W tym stanie rzeczy Sąd, stosownie do art. 178 w związku z art. 197 § 2 (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), zażalenie jako niedopuszczalne odrzucił.