Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz po rozpoznaniu w dniu 04 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego postanawia: odmówić przywrócenia terminu
Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej w T. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] określającą M. S. (skarżącemu) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego w wysokości 9.566 zł.
Na powyższą decyzję strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Jednocześnie ze skargą złożyła wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że decyzja Dyrektora Izby Celnej w T.
o nr [...] znalazła się w jego posiadaniu w dniu [...]. Podkreślił, że cała korespondencja kierowana pod adres firmy, także polecona i za zwrotnym potwierdzeniem odbioru podpisana jest przez jego ojca. Tak również było w przypadku zaskarżonej decyzji.
Strona wskazała, że podczas regularnych odbiorów korespondencji ww. decyzja nie trafiła do jego rąk. Dopiero pojawienie się na prowadzonym przez PKO BP koncie firmowym zajęcia egzekucyjnego (zanim dotarła informacja o tytule wykonawczym z Izby Celnej w T.) spowodowało reakcję skarżącego i działanie zmierzające do jak najszybszego wyjaśnienia jego pochodzenia. Podatnik oświadczył, że w rozmowie telefonicznej z pracownikiem działu egzekucyjnego Izby Celnej w T. otrzymał informację, iż zajęcie egzekucyjne jest wynikiem utrzymania w mocy przez Dyrektora Izby Celnej w T. decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w B. określającej zobowiązanie w podatku akcyzowym. Skarżący wyjaśnił, że kontaktując się z osobą zajmującą się jego sprawą w dniu 12 lipca 2013 r. uzyskał informację potwierdzającą wcześniejsze ustalenia, a dodatkowo uzyskał wiedzę, iż decyzja została wysłana i w sposób prawidłowy doręczona, a na potwierdzeniu widnieje podpis jego ojca. Po otrzymaniu powyższej informacji strona odnalazła w miejscu zamieszkania jej ojca ww. decyzję. Następnie w dniu 15 lipca 2013 r. złożyła za pośrednictwem Izby Celnej w T. skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Wobec powyższych okoliczności skarżący stwierdził brak jego winy w niedotrzymaniu obowiązującego terminu na złożenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Z kolei przepis art. 87 P.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W myśl art. 88 P.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.