Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Sędzia WSA Dariusz Dudra po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. E. M. P. Sp. z o.o. w O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy sprostowania zgłoszenia celnego oraz dokonania zwrotu cła postanawia: odrzucić skargę
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej w T. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w T. z dnia [...] odmawiającą skarżącej Spółce sprostowania zgłoszenia celnego oraz zwrotu cła.
Decyzja organu II instancji zawierająca pouczenie o sposobie i terminie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy została doręczona stronie w dniu 07 września 2009r. (data na zwrotnym poświadczeniu odbioru). Skarga została złożona osobiście w Izbie Celnej w T. w dniu
08 października 2009r. (pieczęć na oryginale skargi).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a.) skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Wobec okoliczności, że zaskarżona decyzja doręczona została stronie skarżącej w dniu 07 września 2009r., należy stwierdzić, że termin do złożenia skargi upływał z dniem 07 października 2009r. Dla skutecznego dotrzymania tego terminu, niezbędnym zatem było złożenie skargi do dnia jego upływu, tj. do dnia 07 października 2009r. włącznie. Skarga została złożona osobiście 08 października 2009r., a więc
1 dzień po terminie wskazanym w cytowanym art. 53 § 1 ustawy.
Sąd zauważa, że warunkiem rozpatrzenia skargi na decyzję ostateczną jest złożenie jej w ustawowym terminie. Zgodnie z art. 85 p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Skoro strona skarżąca nie zachowała terminu do wniesienia skargi, to tym samym brak jest podstaw do jej merytorycznego rozpatrzenia.
Mając powyższe na uwadze Sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji