Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. J. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi S. M., S. M., J. S., J. M. E., A. B. C., P. C., S. E. na decyzję Izby Skarbowej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia: przyznać wnioskodawcy od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w kwocie 369 zł /słownie: trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych/ za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 15 listopada 2013 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącemu S. M. prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba Radców Prawnych [...] wyznaczyła na pełnomocnika skarżącego z urzędu radcę prawnego K. J.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 11 czerwca 2014 r. oddalił skargę i przyznał pełnomocnikowi wynagrodzenie w kwocie brutto 738 zł tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu.
Pełnomocnik skarżącego, w piśmie dołączonym do opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powołanego wyroku WSA, wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za jej sporządzenie, jednocześnie oświadczając, że nie zostały one opłacone przez skarżącego w całości lub w części.
Zgodnie z brzmieniem art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490; dalej jako rozporządzenie).
Stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia, stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna objęta zaskarżoną decyzją organu podatkowego w wysokości odpowiadającej kwocie podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. 2.400 zł.
Zgodnie z § 6 pkt 3 rozporządzenia kwota wynagrodzenia radcy prawnego przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 1.500 zł do 5.000 zł wynosi 600 zł.
W myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie stawka minimalna określona w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) rozporządzenia wynosi 600 zł. Zatem należne wnioskodawcy wynagrodzenie za dokonaną czynność ze względu na to, że prowadził on sprawę w pierwszej instancji przysługuje w wysokości 300 zł, co po podwyższeniu o 23% stawkę podatku od towarów i usług daje kwotę 369 zł.
Z tych względów, na wskazanej wyżej podstawie prawnej, orzeczono jak w sentencji postanowienia.