Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta w przedmiocie przyjęcia Regulaminu Budżetu Obywatelskiego Gminy Miejskiej na rok 2021
Sentencja

Dnia 24 czerwca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Irena Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miasta z dnia 24 stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia Regulaminu Budżetu Obywatelskiego Gminy Miejskiej na rok 2021 postanawia umorzyć postępowanie

Uzasadnienie strona 1/2

Działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 506) - zwanej dalej "ustawą o samorządzie gminnym", Wojewoda (dalej w skrócie zwany Wojewodą) - jako organ nadzoru, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Miasta (dalej w skrócie zwana Radą) z dnia 24 stycznia 2020 r. nr X w przedmiocie przyjęcia Regulaminu Budżetu Obywatelskiego Gminy Miejskiej na rok 2021.

W odpowiedzi na skargę Rada wniosła o umorzenie postępowania w sprawie podnosząc, że zaskarżona uchwała utraciła moc na mocy uchwały Rady Miasta z dnia 22 kwietnia 2020 nr Y (dalej w skrócie zwana uchwałą uchylającą).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Postępowanie sądowe należało umorzyć.

Zgodnie z treścią art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) - zwanej dalej: "p.p.s.a.", sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn, niż cofnięcie skargi lub śmierć strony, stało się bezprzedmiotowe.

Bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego "z innych przyczyn" w rozumieniu powołanego przepisu zachodzi wtedy, gdy w toku postępowania, a przed wydaniem wyroku, przestaje istnieć przedmiot zaskarżenia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2005 r., sygn. akt II OSK 85/05, System Informacji Prawnej LEX nr 188791). Taka sytuacja zaistnieje wówczas, gdy zaskarżony akt zostanie pozbawiony bytu prawnego, na skutek m.in. uchylenia tego aktu.

Z opisaną sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Uchwała Rady z dnia 24 stycznia 2020 r. nr X, będąca przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego, została wyeliminowana z obrotu prawnego na mocy uchwały Rady Miasta z dnia 22 kwietnia 2020 nr Y. Jak wynika z uzasadnienia do tej uchwały, uchwala z dnia 24 stycznia 2020 r. została uchylona z uwagi na konieczność podjęcia działań zapobiegającym finansowym i społecznym skutkom pandemii. W uzasadnieniu uchwały uchylającej wskazano również, że sytuacja w jakiej znalazło się miasto z powodu pandemii koronawirusa uniemożliwia podjęcie działań promocyjnych i aktywizację mieszkańców. Również w odpowiedzi na skargę wskazano, że zaskarżona uchwała nie wywołała żadnych skutków prawnych.

W ocenie Sądu, konsekwencją powyższego ustalenia jest uznanie, że w sprawie wystąpiła bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego. Z kolei stwierdzenie bezprzedmiotowości postępowania skutkuje jego umorzeniem, na podstawie wskazanego wcześniej art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., ponieważ przed wydaniem wyroku przestał istnieć przedmiot zaskarżenia. W tym miejscu wyjaśnić jeszcze przyjdzie, że w uchwale z dnia 14 września 1994 r., sygn. akt W 5/94 (dostępna na stronie internetowej - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), dotyczącej powszechnie obowiązującej wykładni ustaw, Trybunał Konstytucyjny celnie stwierdził, że zmiana lub uchylenie uchwały podjętej przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, dokonana po zaskarżeniu tej uchwały do sądu administracyjnego, nie czyni zbędnym wydania wyroku przez sąd administracyjny, jeżeli zaskarżona uchwała może być stosowana do sytuacji z okresu poprzedzającego uchylenie lub zmianę. W obecnym stanie prawnym uchwały Trybunału Konstytucyjnego w sprawie powszechnie obowiązującej wykładni ustaw nie mają mocy powszechnie obowiązującej (art. 239 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), jednak zachowują walor wypowiedzi o sposobie wykładni prawa, zaś przytoczoną powyżej wykładnię Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w całości podziela. Zbędne będzie zatem wydanie wyroku w sprawie ze skargi na uchwałę organu jednostki samorządu terytorialnego, która została uchylona i nie może być stosowana do sytuacji z okresu poprzedzającego uchylenie. Powtórzyć więc przyjdzie, że uchylenie w okolicznościach niniejszej sprawy zaskarżonej uchwały oraz stwierdzenie, że uchwała ta nie wywołała i nie będzie mogła wywołać skutków prawnych, stworzyło niewątpliwie stan bezprzedmiotowości postępowania sądowego.

Strona 1/2