Dnia 28 czerwca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Irena Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku "A" S.A. z siedzibą w G. o wstrzymanie wykonania w sprawie ze skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 1 lutego 2010 r., Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej interpretacji
"A" S.A. z siedzibą w G. (dalej zwana Spółką) w skardze z dnia 4 maja 2010 r. na interpretacje indywidualną Ministra Finansów zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) - dalej w skrócie p.p.s.a. Dla uzasadnienia złożonego wniosku Spółka wskazała, że istnieje obawa, iż stanowisko zaprezentowane przez organ podatkowy zostanie wykorzystane w bieżącej działalności skarżącego.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W doktrynie i literaturze jednolicie przyjmuje się, że przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Nie kwalifikują się do wykonania te spośród aktów prawnych, które dla sprowadzenia stanu prawnego lub faktycznego w nim określonego nie wymagają czynności podmiotów uprawnionych. W rzeczywistości więc problem wykonania aktu administracji dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki. (por. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz, LexisNexis. W-wa 2005, str. 295).
Wniosek skarżącego odnosi się do interpretacji indywidualnej Ministra Finansów, a więc aktu ze swej istoty nie nadającego się do wykonania. Interpretacje wydawane w indywidualnej sprawie podatkowej służą bowiem sformułowaniu przez organ podatkowy oceny odnoszącej się do stanowiska podatnika przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji. Akty te w żadnej mierze nie określają natomiast powinnego, nakazanego lub zakazanego zachowania, a tym samym nie mogą stanowić podstawy do podejmowania przez organy podatkowe czynności zmierzających do doprowadzenia do stanu zgodnego z rozstrzygnięciem. W związku z tym, wniosek złożony przez Spółkę uznać należy za bezzasadny.
Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, że Spółka nie wykazała zaistnienia okoliczności świadczących o możliwości wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Za taką nie można bowiem uznać wskazanie na istnienie stanu "obawy" przed wykorzystaniem treści interpretacji przeciwko bieżącej działalności Spółki. Sąd w pełni podziela pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w postanowieniu z dnia 7 kwietnia 2005 roku wydanym w sprawie sygn. akt II OZ 201/2005 wskazał, iż wnioskujący musi dokładnie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu, które także musi dokładnie wskazywać przyczyny wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji lub aktu. Do zweryfikowania przez Sąd tego, czy wykonanie zaskarżonego aktu odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku wnioskodawcy, prowadząc do powstania znacznej szkody, bądź powodując trudne do odwrócenia skutki niezbędne jest więc dysponowanie danymi o kondycji finansowej Spółki, ciążących na niej zobowiązaniach, posiadanym majątku ruchomym i nieruchomym, czy wysokości środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na mocy art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. a contario, orzekł jak w sentencji postanowienia.