Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Aleksandra Rynduch-Szczawińska po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. P. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za sierpień 2004 r. postanawia: przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem, uzupełnionym na formularzu PPF w dniu 25 września 2009 r. (data stempla pocztowego), W. P. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie złożonego przez wnioskodawcę oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, dodatkowych oświadczeń z dnia 23 października 2009 r. oraz nadesłanych dokumentów źródłowych ustalono, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która w ubiegłym roku przyniosła mu łączny dochód w wysokości 11.325,60 zł, przy przychodzie w kwocie 78.712,89 zł i kosztach w wysokości 67.387,29 zł, zaś w okresie lipiec - wrzesień bieżącego roku łączny dochód uzyskany z tej działalności wyniósł jedynie 371,29 zł, przy przychodzie w wysokości 16.000,28 zł oraz kosztach w kwocie 15.628,99 zł (zgodnie z odpisem zeznania podatkowego PIT-36 za 2008 r. wnioskodawcy i jego oświadczeniem z dnia 23 października 2009 r.). Wnioskodawca pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z małżonką, która nie uzyskuje żadnych dochodów (zgodnie z oświadczeniem małżonki wnioskodawcy z dnia 23 października 2009 r.). Małżonka wnioskodawcy ma na siebie zarejestrowaną działalność gospodarczą, jednakże ani w roku ubiegłym ani bieżącym nie uzyskała z niej żadnych przychodów (zgodnie z odpisem zeznania podatkowego PIT-36 za 2008 r. małżonki wnioskodawcy oraz jej oświadczeniem z dnia 23 października 2009 r.). Małżonkowie nie posiadają żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro. Majątek wnioskodawcy stanowi udział (36/512 części) w nieruchomości, o którą toczy się spór rodzinny przed sądem rejonowym, co jak wskazał wnioskodawca w piśmie z dnia 1 września 2009 r., uniemożliwia mu osiąganie jakichkolwiek dochodów z tej działki, jak również jej sprzedaż. Nadto jak wynika z odpisu zupełnego z księgi wieczystej prowadzonej dla ww. nieruchomości na udziale wnioskodawcy ustanowione są liczne hipoteki przymusowe. Małżonkowie korzystają z pomocy finansowej udzielanej im przez ich dzieci, z którymi nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego (zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy z dnia 24 września 2009 r. oraz oświadczeniem jego małżonki z dnia 23 października 2009 r.). Jak wskazał wnioskodawca w oświadczeniu z dnia 23 października 2009 r. posiada zobowiązania dochodzone w ramach prowadzonych względem niego przez komornika sądowego postępowań egzekucyjnych (w ramach których zajęto jego rachunek bankowy związany z działalnością gospodarczą), zalega również z opłatami za energię elektryczną - zgodnie z wezwaniem z dnia 21 września 2009 r. do zapłaty kwoty 1.772,48 zł.
Biorąc pod uwagę ustalone okoliczności faktyczne, w tym w szczególności wysokość dochodów wnioskodawcy oraz brak jakichkolwiek zasobów pieniężnych, uznano, iż wnioskodawca wykazał, że nie ma realnych możliwości finansowych poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie, w szczególności wpisu określonego przez Przewodniczącego Wydziału na kwotę 1.199 zł, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.