Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego J. G. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi W. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiąc październik 2004 r. postanawia przyznać wnioskodawcy od Skarbu Państwa wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 3 294 zł /trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt cztery złote/ za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 569/09 oddalił skargę W. P. na wyżej opisaną decyzję Dyrektora Izby Celnej [...].
Prawomocnym postanowieniem z dnia 17 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 569/09 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał W. P. prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba Radców Prawnych [...] wyznaczyła na pełnomocnika skarżącego z urzędu radcę prawnego J. G., której skarżący w dniu 1 kwietnia 2010 r. udzielił pełnomocnictwa do reprezentowania w sprawie.
Pełnomocnik skarżącego sporządziła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powołanego wyroku sądu. W piśmie tym wniosła o zasądzenie kosztów udzielonej pomocy prawnej według norm przepisanych, jednocześnie oświadczając, że nie zostały one uiszczone ani w części, ani w całości.
Zgodnie z brzmieniem art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Przepis § 14 ust. 2 pkt 1 powołanego rozporządzenia stanowi, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji:
a) w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna - stawkę obliczoną na podstawie § 6,
b) za sporządzenie skargi i udział w rozprawie w sprawie skargi na decyzje lub postanowienie Urzędu Patentowego - 600 zł,
c) w innej sprawie - 240 zł.
W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna objęta zaskarżoną decyzją Dyrektora Izby Celnej [...] w wysokości odpowiadającej kwocie zobowiązania skarżącego w podatku akcyzowym za miesiąc październik 2004 r., tj. 80 167 zł.
Zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia stawka minimalna przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 50 000 do 200 000 wynosi 3 600 zł.
W myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Ponieważ w niniejszej sprawie stawka minimalna określona w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego rozporządzenia wynosi 3 600 zł, to należne wnioskodawcy wynagrodzenie za dokonaną czynność ze względu na to, że nie prowadził on sprawy w pierwszej instancji przysługuje w wysokości 2 700 zł, co po podwyższeniu o 22% stawkę podatku od towarów i usług daje kwotę 3 294 zł.
Z tych względów, na wskazanej wyżej podstawie prawnej, orzeczono jak w sentencji postanowienia.