Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie przekazania środków finansowych dla Policji postanawia odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 30 października 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 677/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę W. K. na wyżej opisaną uchwałę Rady Miejskiej [...].
W. K. wnioskiem z dnia 28 grudnia 2009 r. (data stempla pocztowego) zwrócił się o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Braki formalne wniosku poprzez złożenie go na urzędowym formularzu strona uzupełniła w dniu 2 lutego 2010 r. (data stempla pocztowego). Jednocześnie wnioskodawca rozszerzył swoje żądanie wnosząc o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym i sprecyzował je w zakresie ustanowienia pełnomocnika, wskazując pełnomocnika w osobie radcy prawnego.
Ze złożonego przez skarżącego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że prowadzi on sam gospodarstwo domowe, nie osiąga dochodów, nie posiada jakiegokolwiek majątku, w tym nieruchomości, oszczędności, przedmiotów o wartości przekraczającej 3.000 euro. Ponadto, na skutek prowadzonej przez komornika sądowego egzekucji wnioskodawca utracił gospodarstwo rolne wraz z inwentarzem żywym, jego zadłużenie wobec banku wynosi 400 000 zł, Agencji Nieruchomości Rolnych - 900 000 zł.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 p.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
Przywołane przepisy regulujące instytucję prawa pomocy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 p.p.s.a. Zatem to rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.