Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska po rozpoznaniu w dniu 02 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi F.B. na decyzję Wojewody z dnia [...], nr [...], [...] w przedmiocie opłaty skarbowej od czynności urzędowych Wojewody postanawia: odrzucić skargę.
F.B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na wezwanie Wojewody z dnia 21 października 2004 r. do uiszczenia opłaty skarbowej, w związku ze złożonymi przez niego odwołaniami od decyzji Starosty, domagając się stwierdzenia ich nieważności i zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych (II SA/Gd 208/05, II SA/Gd 209/05). W uzasadnieniu skargi F.B. wskazał, że wezwanie do uiszczenia opłaty skarbowej nie wskazuje podstawy prawnej upoważniającej Wojewodę do jej żądania. W ocenie skarżącego pracownicy Urzędu Wojewódzkiego nie przestrzegają przepisów proceduralnych, zwłaszcza art. 262 k.p.a. niesłusznie obciążając go kosztami opłaty skarbowej. Strona skarżąca wskazała, że na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa otrzymała wymijającą odpowiedź w której ukryto popełnione w toku postępowania błędy.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie. Wskazał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie od strony merytorycznej, a nadto została wniesiona po upływie terminu wynikającego z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2003 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - określanej dalej jako p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu, jednakże z innych przyczyn niż wskazane przez strony.
Stosownie do treści przepisu art. 3 § 1 p,p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, zaś kontrola tej działalności, zgodnie z § 2 wskazanego wyżej przepisu, obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: decyzje administracyjne, postanowienia, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie, inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż akty prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego. Kontrola działalności administracji publicznej obejmuje także orzekanie w sprawach na bezczynność organów w sytuacji, gdy powinny one wydać decyzję administracyjną, jedno ze wskazanych wyżej postanowień albo innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej.
Wskazany powyżej katalog enumeratywnie wymienionych spraw podlegających kognicji sądów administracyjnych jest katalogiem zamkniętym,
Zaskarżone wezwanie Wojewody nie należy do żadnej z kategorii spraw wymienionych w cytowanym przepisie, a nadto żaden też przepis szczególny (vide art. 3 § 3 p.p.s.a.) nie przewiduje w tym zakresie kontroli sądu administracyjnego.
Mając na uwadze treść skargi wyjaśnić należy, że zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt. 1a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (tekst, jedn. Dz. U. z 2004 r. nr 253 poz. 2532 z późn. zm.) opłacie skarbowej podlegają w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej podania (żądania, wnioski, odwołania, zażalenia) i załączniki do podań. Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, wysokość stawek opłaty skarbowej od poszczególnych jej przedmiotów oraz zwolnień określa tabela stanowiąca załącznik do cytowanej ustawy. Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej od podań i załączników do podań, zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 powstaje z chwilą wniesienia podania lub złożenia załącznika. Zobowiązanie do uiszczenia opłaty skarbowej powstaje zatem z mocy prawa z chwilą zaistnienia sytuacji z którymi ustawa wiąże powstanie obowiązku jej zapłaty. Oznacza to, że podmiot zobowiązany powinien uiścić tę opłatę natychmiast z chwilą powstania obowiązku zapłaty.
Podkreślić należy, że nie jest konieczne w powyższym wypadku wydanie jakiejkolwiek decyzji lub innego aktu administracyjnego; nie każde władcze działanie administracji dotyczące imiennie wskazanego adresata jest decyzją administracyjną. Jest nią bowiem tylko takie działanie, które będzie można uznać za czynność prawną dotyczącą administrowanego. Istotny w tym zakresie w szczególności jest brak w sprawie dokumentu spełniającego wymagania formalne właściwe dla decyzji administracyjnej. Taka sytuacja jest konsekwencją charakteru przepisów dotyczących opłaty skarbowej. W takich okolicznościach praktycznie nie ma warunków do uznania pobrania opłaty skarbowej za decyzję administracyjną lub za inny akt administracji. Tego rodzaju formę aktywności uznaje się natomiast za władczą czynność faktyczną nie podlegającą kontroli sądu administracyjnego.
Reasumując ustalenie opłaty od wniesionego w toku postępowania odwołania jest czynnością materialne - techniczną dotyczącą obowiązku wynikającego z przepisu prawa, dokonywaną w trybie pozaprocesowym przez właściwy organ lub w drodze samoobliczenia, a zatem decyzyjny tryb ustalania opłaty naruszyłby prawo.
Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy p. p.s.a. skargę jako nie należącą do właściwości sądów administracyjnych odrzucił.