Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od środków transportowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Rischka po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 23 maja 2014 r., sygn. akt [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od środków transportowych postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 17 grudnia 2014 r. oddalił skargę M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 23 maja 2014 r., w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od środków transportowych. Wyrok wraz z uzasadnieniem został doręczony ustanowionemu w sprawie z urzędu pełnomocnikowi strony.

W dniu 9 lutego 2015 r. do tut. Sądu wpłynęła sporządzona przez pełnomocnika skarżącego opinia o nie stwierdzeniu podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku.

Natomiast w dniu 5 marca 2015 r. do Sądu wpłynęło pismo skarżącego z dnia 27 lutego 2015 r. (data nadania) zatytułowane "Odwołanie od wyroku z dnia 17.12.2014 r." i skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

W uzasadnieniu pisma skarżący wskazał, że na podstawie art. 141 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego składa zażalenie na wyrok z dnia 17 grudnia 2014 r. wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w sprawie umorzenia podatku od środków transportu, które to otrzymał dnia 4 lutego 2015 r.

W ocenie autora pisma zaskarżony akt administracyjny został wydany z naruszeniem art. 77 § 1 w zw. z art. 80 k.p.a., które to normy prawne obligują organ administracyjny do zebrania i oceny całokształtu materiału dowodowego, co ma wpływ na wynik sprawy.

Skarżący wskazał, że mimo to, iż złożył niezbite dowody na to, że jest w trudnej sytuacji materialnej, żaden z organów, do których się zwrócił nie wziął tego pod uwagę. Uzasadnienie oparte jest na artykułach i paragrafach, które można dwojako rozumieć i zastosować - uznaniowo (mogę a nie muszę).

Końcowo skarżący zacytował treść art. 3 § 1 i art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Na wstępie Sąd wskazuje, że ze złożonego przez skarżącego pisma nie wynika jednoznacznie czy stanowi zażalenie, skargę kasacyjną czy jeszcze inny środek zaskarżenia. W piśmie strona zamiennie posługuje się pojęciami "odwołanie" i "zażalenie", końcowo przywołując przepis dotyczący kontroli przez sądy administracyjne pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, który z oczywistych względów nie ma zastosowania w sprawie, czy tym bardziej przepis k.p.a. dotyczący możliwości składania zażaleń na postanowienia wydawane przez organy administracji w toku postępowania.

Biorąc jednakże pod uwagę, że złożone pismo skierowane zostało do Naczelnego Sądu Administracyjnego (za pośrednictwem WSA w Gdańsku), jego celem było zakwestionowanie wyroku tut. Sądu z dnia 17 grudnia 2014 r., a także złożone zostało w terminie 30 dni od doręczenia ww. wyroku z uzasadnieniem, Sąd uznał, że wniesione pismo stanowi skargę kasacyjną od wyroku z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 805/14 oddalającego skargę strony.

W związku z powyższym wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 175 § 1 i 3 p.p.s.a., uprawnionymi do sporządzenia skargi kasacyjnej są wyłącznie podmioty w tym przepisie wymienione, a mianowicie: adwokaci lub radcy prawni we wszystkich sprawach, natomiast w sprawach obowiązków podatkowych również doradcy podatkowi, a w sprawach własności przemysłowej także rzecznicy patentowi. Wyjątki od przymusu adwokackiego reguluje § 2 powołanego wyżej przepisu i dotyczy on sędziów, prokuratorów, notariuszy, radców Prokuratorii Generalnej, profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych, występujących w charakterze stron postępowania lub ich pełnomocników, a także wnoszących skargę kasacyjną prokuratora lub Rzecznika Praw Obywatelskich lub Rzecznika Praw Dziecka.

Z treści przytoczonych przepisów oraz okoliczności sprawy wynika, iż skarga kasacyjna w niniejszej sprawie powinna być sporządzona, co oznacza napisana i podpisana, przez pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym. Nie jest dopuszczalne sporządzenie skargi przez samą stronę, która nie odpowiada określonym w ustawie wyjątkom od przymusu adwokackiego (radcowskiego).

Natomiast skarżący sporządził w niniejszej sprawie skargę kasacyjną osobiście, a z akt sprawy nie wynika, aby był on podmiotem uprawnionym do osobistego jej sporządzenia, wymienionym w art. 175 § 2 wskazanej ustawy.

Stosownie do treści art. 178 p.p.s.a wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Niespełnienie wymogu wynikającego z art. 175 ustawy jest brakiem nieusuwalnym i czyni wniesienie skargi kasacyjnej niedopuszczalnym (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2004 r. OSK 69/04 nie publ., B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, wyd. II, Wolters Kluwer Zakamycze 2006, s. 409).

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 178 p.p.s.a. orzekł jak sentencji postanowienia.

Strona 1/1