Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prezydenta Miasta na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów dotyczących prowadzonej egzekucji administracyjnej postanawia: odrzucić skargę.
Prezydent Miasta wystawił w dniu 10 września 2014 r. tytuł wykonawczy obejmujący należność pieniężną nałożoną mandatem karnym kredytowanym za popełnienie wykroczenia drogowego, wskazując jako zobowiązanego G.K. Na podstawie tego tytułu wykonawczego organ egzekucyjny Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął wobec zobowiązanego postępowanie egzekucyjne.
Zobowiązany pismem z dnia 8 października 2014 r. wniósł zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne.
Prezydent Miasta jako wierzyciel postanowieniem z dnia 4 listopada 2014 r. uznał wniesione zarzuty za nieuzasadnione.
Po rozpoznaniu zażalenia zobowiązanego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia 15 stycznia 2015 r. nr [...], uchyliło postanowienie wierzyciela i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Postanowieniem z dnia 4 lutego 2015 r. Prezydent Miasta po ponownym rozpoznaniu sprawy, podjął rozstrzygnięcie uznające wniesione przez zobowiązanego zarzuty za bezzasadne.
Po rozpatrzeniu zażalenia zobowiązanego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżonym postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2015 r. uchyliło postanowienie organu pierwszej instancji w całości i orzekło o uznaniu zarzutu nieistnienia obowiązku za zasadny.
Skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniósł Prezydent Miasta zarzucając Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu brak uprawnień do orzekania o nieistnieniu obowiązku poprzez uchylanie prawomocnych mandatów karnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej w dalszej części "P.p.s.a.", sąd odrzuca skargę jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
W rozpatrywanej sprawie skarga wniesiona została przez podmiot nieuprawniony. Zgodnie z art. 50 § 1 P.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. O istnieniu legitymacji skargowej decyduje zatem interes prawny danego podmiotu. Prezydent Miasta działający w sprawie jako organ pierwszej instancji, nie ma natomiast interesu prawnego we wniesieniu skargi na decyzję organu odwoławczego, nawet jeśli decyzja ta dotyka bezpośrednio lub pośrednio jego praw lub obowiązków. W orzecznictwie sądów administracyjnych powszechnie przyjmuje się pogląd, iż rola jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym jest wyznaczona przepisami prawa pozytywnego. Może być ona - jako osoba prawna - stroną tego postępowania i wówczas organy ją reprezentujące będą broniły jej interesu prawnego, korzystając z gwarancji procesowych, jakie przepisy k.p.a. przyznają stronom postępowania administracyjnego. Ustawa może jednak organowi jednostki samorządu terytorialnego wyznaczyć rolę organu administracji publicznej rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 k.p.a. Wtedy będzie on "bronił" interesu jednostki samorządu terytorialnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Z tego względu powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadministracyjnego (por. uchwała NSA z dnia 19 maja 2003 roku, OPS 1/03, ONSA 2003 nr 4 poz. 115; wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 roku, OSK 1017/04, dostępny w bazie Lex pod nr 171164; wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 roku, I OSK 521/05, dostępny w bazie Lex pod nr 189858).