Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Beata Kalaga-Gajewska po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.K. i A.G. - Spółki Cywilnej A w Z. na pismo Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie dotacji z budżetu państwa postanawia: odrzucić skargę
Pismem z dnia [...] E.K. i A.G., właścicielki Spółki Cywilnej A z siedzibą w Z. wniosły łączną skargę na pismo Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] nr [...] i na protokół nr [...] z dnia [...]. W uzasadnieniu skargi podniosły, że w piśmie z dnia [...] skierowanym do Prezydenta Miasta Z. zawarły wniosek o sprostowanie protokołu kontroli nr [...] z dnia [...]. Otrzymane w odpowiedzi zaskarżone pismo informujące o odmowie sprostowania ustaleń kontroli strony uznały za decyzję administracyjną, która ich zdaniem jest decyzją nieważną, ponieważ nie zawiera prawnego uzasadnienia i pouczenia.
Prezydent Miasta Z. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. W myśl art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi(Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej w skrócie ustawą p.p.s.a. sądowa kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie w sprawie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt. 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków inne niż określone w pkt. 5 podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7. akty nadzoru na działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt. 1-4.
W świetle art. 3 § 3 ustawy p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Wreszcie zgodnie z art. 4 ustawy p.p.s.a. rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej.
Mając na uwadze stan faktyczny sprawy oraz zakres kognicji sądów administracyjnych, należy stwierdzić, iż przedmiotem skargi jest pismo Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] nr [...] informujące o odmowie sprostowania ustaleń protokołu kontroli nr [...] z dnia [...]. Zaskarżone pismo nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 107 § 1 Kpa, gdyż nie zawiera ono minimum elementów, o których mowa w tym przepisie. Stanowi tylko informację pisemną, udzieloną stronie, o sposobie załatwienia jej wniosku, dlatego nie jest też żadnym innym aktem administracyjnym lub wyrazem czynności, które podlegałyby z mocy art. 3 § 2 pkt 4 ustawy p.p.s.a. zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Brak też w ustawach szczególnych uregulowań, które przewidywałby na tego rodzaju czynności, których dotyczy informacja zawarta w zaskarżonym piśmie, sądową kontrolę w oparciu o art. 3 § 3 ustawy p.p.s.a.
Motywy zawarte w obszernym uzasadnieniu wniesionej skargi wskazywałyby, że ma ona charakter wniosku w rozumieniu art. 221 Kpa. Przepis ten jednak nie stanowi podstawy do wniesienia skargi do Sądu Administracyjnego, gdyż przepisy Działu VIII Kpa nie mają zastosowania do postępowania przed sądami administracyjnymi, albowiem Sąd Administracyjny jedynie kontroluje legalność decyzji administracyjnych i innych aktów, o których stanowi art. 3 § 2 ustawy p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 28 października 1983r., SA/Wr 625/83- opubl. ONSA 1983/2/94). Tym samym zakres przedmiotu zaskarżenia nie stanowi żadnego aktu administracyjnego, podlegającego kontroli sądowoadministracyjnej i dlatego rozpatrywana sprawa nie należy do właściwości Sądu Administracyjnego.
Z przyczyn wyżej naprowadzonych skarga w niniejszej sprawie okazała się niedopuszczalna, dlatego Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.s.a. orzekł, jak na wstępie postanowienia.