Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. na postanowienie Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie: ulgi płatniczej - odroczenia terminu spłaty podatku p o s t a n a w i a odrzucić skargę
A. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na postanowienie Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r., wydane na podstawie art. 18 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. nr 203, poz. 1966), którym nie wyraził on zgody na odroczenie terminu płatności podatku od spadków i darowizn. Skarga do Sądu została wniesiona zgodnie z pouczeniem zawartym w postanowieniu, a w jej uzasadnieniu skarżąca podniosła zarzut nieuwzględnienia trudnej sytuacji finansowej jej rodziny.
Odpowiadając na skargę Prezydent Miasta B. wskazał, że wydał zaskarżone postanowienie w związku ze złożeniem przez podatniczkę wniosku do Urzędu Skarbowego w B. o odroczenie terminu spłaty podatku od spadku i darowizn w kwocie [...] złotych i wniósł o oddalenie skargi. W uzasadnieniu wskazał przesłanki odmowy udzielenia zgody. W szczególności podniósł, iż miesięczne wydatki podatniczki i jej męża nie znajdują pokrycia w ich dochodach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej w skrócie: Ppsa), stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
Postępowanie, jakie toczyło się w niniejszej sprawie przed Prezydentem Miasta B., nie miało charakteru samodzielnego. Postępowanie w przedmiocie wyrażenia zgody organu gminy na odroczenie terminu zapłaty podatku od spadku i darowizn, stanowiącego w całości dochód jednostki samorządu terytorialnego, ma charakter opiniujący i stanowi jedynie część postępowania toczącego się przed organem podatkowym w tym przedmiocie.
Z tego względu postanowienie, wydane przez Prezydenta Miasta B. na mocy art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, nie kończy postępowania w sprawie, ani nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Konstatacji tej nie zmienia fakt, iż stanowisko wyrażone w tym postanowieniu ma dla organui podatkowego charakter wiążący, co wprost wynika z treści powołanego przepisu. Zaś z art. 18 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy wynika, że zgoda organu gminy wydawana jest w formie postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.
Mając powyższe na uwadze, zaskarżone postanowienie z dnia [...] r. nie może być zaliczone do katalogu postanowień wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z kolei wymóg wyrażenia zgody w obligatoryjnej formie postanowienia wyklucza możliwość zaliczenia tego aktu administracyjnego do kategorii innych aktów i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 Ppsa. Z dyspozycji cytowanego przepisu wynika bowiem zasada rozłącznego podziału aktów administracyjnych. Oznacza to, że decyzje, postanowienia i postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, od których nie przysługuje środek odwoławczy, a w konsekwencji nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, nie mogą być objęte sądową kontrolą jako akty wymienione w art. 3 § 2 pkt 4 Ppsa.
Podkreślić jednak należy, że sądowa kontrola legalności postanowienia wydanego przez Prezydenta Miasta B. będzie możliwa przy rozpatrywaniu ewentualnej skargi strony na ostateczną decyzję organu podatkowego w sprawie umorzenia zaległości podatkowej. Stosownie bowiem do art. 135 Ppsa Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga. Korzystając ze wskazanej drogi, skarżąca nie poniesie ujemnych skutków prawnych, związanych z nieprawidłowym pouczeniem o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego, zawartym w postanowieniu Prezydenta Miasta B..
Z przedstawionych wyżej powodów Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz
§ 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.