Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 10 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. J. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym postanawia: odrzucić sprzeciw.
Zarządzeniem z dnia 23 sierpnia 2016 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy.
W terminie przewidzianym do dokonania tej czynności skarżący wniósł sprzeciw od powyższego zarządzenia z dnia 23 sierpnia 2016 r., który nie zawierał jego własnoręcznego podpisu, a jedynie podpis mechanicznie odtworzony.
Na podstawie zarządzenia Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia
12 września 2016 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu poprzez jego własnoręczne podpisanie w siedzibie tut. Sądu lub nadesłanie egzemplarza sprzeciwu opatrzonego własnoręcznym podpisem, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia sprzeciwu.
Przesyłka zawierająca powyższe wezwanie została doręczona skarżącemu w dniu 23 września 2016 r.
W dniu 29 września 2016 r. (data nadania) skarżący nadesłał kolejny egzemplarz sprzeciwu, który nie zawierał własnoręcznego podpisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U.
z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej "ppsa", każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Podpisem jest znak ręczny określonej osoby, noszący indywidualne i powtarzalne cechy, pozwalające odróżnić go od innych i umożliwiające identyfikację osoby podpisującego oraz zbadanie autentyczności podpisu (H. Knysiak-Molczyk [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, str. 204-205). Podpis na dokumencie jest formą złożenia oświadczenia woli lub wiedzy i służy identyfikacji osoby, która to oświadczenie złożyła. Musi być więc własnoręczny z wyjątkiem, gdy pismo podpisuje osoba upoważniona przez stronę, która nie może się podpisać z wymienieniem przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała. Z tej przyczyny za podpis nie może być uznane jego mechaniczne odbicie, chociażby stanowiło dokładne odtworzenie podpisu, gdyż nie czyni to zadość wymaganiom z art. 46 § 1 pkt 4 ppsa (zob. postanowienia: Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia
14 grudnia 2011 r., sygn. akt II OSK 2542/11, publ. LEX nr 1152171, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 października 2008 r., sygn. akt III SA/Po 368/08, publ. LEX nr 504593, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 163/12, orzeczenia sądów administracyjnych dostępne w internetowej bazie pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
W omawianej sprawie skarżący złożył sprzeciw, na którym widniał jedynie podpis mechanicznie odtworzony, a zatem w świetle powyższych uwag, należało uzupełnić go o własnoręczny podpis. Dlatego też wezwano skarżącego, w trybie art. 49 ppsa, do usunięcia tego braku w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia sprzeciwu.
Na podstawie bowiem tego przepisu, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku, gdy pismem tym jest sprzeciw, niewykonanie w terminie wezwania do uzupełnienia jego braków obliguje sąd, zgodnie z art. 259 § 2 ppsa, do jego odrzucenia. Stosownie bowiem do art. 259 § 2 ppsa sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym m.in. sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione.
Taka sytuacja ma miejsce w rozpatrywanej sprawie, gdyż termin wyznaczony wezwaniem do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu upłynął bezskutecznie w dniu
30 września 2016 r. Skarżący, mimo prawidłowego wezwania, zawierającego pouczenie o konsekwencjach prawnych niedokonania powyższej czynności, przedłożył kolejny niepodpisany własnoręcznie egzemplarz sprzeciwu.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 259 § 2 ppsa, orzekł jak w sentencji postanowienia.