Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M.L.-D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie wartości celnej towarów postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
Skarżąca M.L.-D., złożyła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] listopada 2007r. nr [...] w przedmiocie wartości celnej towarów. Decyzja ta utrzymała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w której określona została kwota wynikająca z długu celnego w wysokości 492 zł, kwota podatku akcyzowego w wysokości 3180 zł, podatku od towarów i usług w wysokości 1966 zł oraz kwota odsetek w wysokości 179 zł - dla towaru objętego procedurą dopuszczenia do obrotu w Oddziale Celnym wg SAD nr [...] z [...] września 2004r.
Skarżąca w skardze złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi "na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody finansowej w postaci aktualnego prowadzenia egzekucji administracyjnej w sytuacji, kiedy zaskarżona decyzja jest nieuzasadniona".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. zważył co następuje:
W myśl przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1270 ze zm.) sąd, po przekazaniu mu skargi, może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zatem wnioskodawca jest zobowiązany wykazać, iż zachodzi niebezpieczeństwo zaistnienia przynajmniej jednej z dwóch wymienionych przesłanek. Należy także zaznaczyć fakultatywny charakter cyt. wyżej przepisu, który daje sądowi możliwość wstrzymania wykonania decyzji, nie obligując go do takiego wstrzymania, nawet jeżeli wystąpią przesłanki w przepisie tym wymienione.
Próbę zdefiniowania przesłanki wyrządzenia znacznej szkody podjął NSA w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 (niepubl.), stwierdzając, że chodzi o taką szkodę (majątkową a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała wystąpienia którejkolwiek z przesłanek wskazanych w art 61 § 3 p.p.s.a. W uzasadnieniu swojego wniosku skarżąca nie wskazała konkretnych zdarzeń bądź okoliczności świadczących o tym, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione. Zawiera ono jedynie ogólnikowe stwierdzenie, iż wniosek został złożony w związku z istnieniem niebezpieczeństwa wyrządzenia skarżącej znacznej szkody, polegającej na prowadzeniu egzekucji. Z tak lakonicznego uzasadnienia trudno wywnioskować jaką to "znaczną szkodę" wyrządzi skarżącej wykonanie zaskarżonej decyzji (wyegzekwowanie określonych decyzją należności). W ocenie Sądu nie została wykazana również druga przesłanka wstrzymania zaskarżonej decyzji, a to spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jeżeli skarga zostanie uznana za zasadną i zaskarżona decyzja zostanie wyeliminowana z obrotu prawnego, wyegzekwowana należność może zostać zwrócona. W niniejszej sprawie nie zachodzi niebezpieczeństwo utraty wyegzekwowanego świadczenia. .
W świetle powyższych ustaleń, Sąd uznał iż nie zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie powołanego wyżej przepisu orzekł jak w sentencji.