Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielko-polskim - Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 8 lipca 2010 r. wniosku A.J. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A.J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z [...] r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 rok od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów postanowił: odmówić przyznania prawa pomocy.
Do skargi kasacyjnej skarżąca dołączyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Z uzasadnienia wniosku oraz przedstawionych dokumentów wynikało, że skarżąca samotnie wychowuje dziewięcioletniego syna. Utrzymuje się z prowadzenia działalności gospodarczej, z której miesięczne dochody określiła na 1.400 zł. Dochody skarżącej są opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. W zeznaniu za 2009 rok zadeklarowała przychody w wysokości 402.427,86 zł. Skarżąca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z deklaracji miesięcznych dla tego podatku wynika, że w marcu, kwietniu i maju skarżąca deklarowała podatek podlegający wpłacie do urzędu skarbowego (odpowiednio: 1127 zł, 596 zł i 1722 zł). Skarżąca posiada dwa rachunki bankowe. Saldo na obydwu jest dodatnie i wynosiło na koniec maja 1.179,97 zł oraz 509,59 zł. Skarżąca jest właścicielką mieszkania oraz domu mieszkalnego.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje w razie wykazania przez stronę będącą osobą fizyczną, że nie jest w stanie ponieść całości kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Oceniając wniosek skarżącej według tych kryteriów należało uznać, iż jest on pozbawiony uzasadnionych podstaw.
Należy bowiem pamiętać, że zasadą jest ponoszenie przez strony całości kosztów związanych z ich udziałem w postępowaniu sądowym, zaś odstępstwo od tej zasady poprzez zwolnienie z kosztów sądowych może mieć miejsce w sytuacjach szczególnych - uzasadnionych sytuacją majątkową strony - przy uwzględnieniu oczywiście wysokości kosztów postępowania. Koszty sądowe jako należności Skarbu Państwa winny mieć prymat wśród tych wydatków stron, które nie służą koniecznemu utrzymaniu. W konsekwencji, strona posiadająca stałe źródło dochodów winna poczynić oszczędności w swoich wydatkach do granic zabezpieczenia podstawowego utrzymania, tak by w maksymalnym możliwym zakresie partycypować w kosztach postępowania.
Jedyną opłatą podlegającą uiszczeniu na obecnym etapie postępowania jest wpis od skargi kasacyjnej, który ze względu na deklarowaną wartość przedmiotu zaskarżenia winien wynieść 195 zł. Poniesienie tej kwoty nie przekracza możliwości finansowych skarżącej.
Skarżąca posiada bowiem stałe dochody z działalności gospodarczej i ma środki na rachunkach bankowych. Nadto należy zwrócić uwagę, że skarżąca do swoich wydatków zaliczyła m. in. opłaty za oraz abonament telewizji satelitarnej (k. 250 akt). Wydatki te z pewnością nie służą utrzymaniu koniecznemu, a zatem przeznaczenie asygnowanych na nie kwot na pokrycie kosztów sądowych nie narazi skarżącej na uszczerbek utrzymania koniecznego.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono jak w sentencji.