Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2018 r. na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej w S. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Rada Miasta S. [...] podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenie w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. W § 4 uchwały wskazano, że uchwała wchodzi w życie z dniem jej podjęcia, z mocą obowiązująca od 1 kwietnia 2016 r. W podstawie prawnej uchwały powołano art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym (Dz.U.2015.1515 ze zm.) i art. 24 ust. 1 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U.2015.139 ze zm.) oraz wniosek Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Mieszkaniowej w S. Sp. z o.o.
Na powyższą uchwałę Prokurator Rejonowy w S. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach w dniu 29 grudnia 2017 r. (data stempla pocztowego). Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części zatwierdzającej opłaty za przyłączenie do urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, określone w załączniku do uchwały, wobec rażącego naruszenia prawa, tj. art. 24 ww. ustawy z 7 czerwca 2001 r. poprzez bezpodstawne nałożenie opłat za przyłączenie do urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, o których mowa w załączniku do uchwały w pkt 5.4. "Stawki opłat stałych", podczas gdy regulacje art. 24 ustawy z 7 czerwca 2001 r. nie zawierają podstawy do nakładania jednorazowych opłat przyłączeniowych do sieci wodociągowych czy też kanalizacyjnych.
W ocenie skarżącego zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, ponieważ posiada cechę ogólności - generalności, abstrakcyjności, określa adresata poprzez wskazanie jego cech, nie wymieniając go z nazwy, dyspozycja określa postępowanie adresata i ma zastosowanie do wielu powtarzalnych okoliczności, stanowi podstawę do obliczenia i ustalenia wysokości opłaty za każdorazowe podłączenie się do sieci wodociągowej i urządzeń kanalizacyjnych. Uzasadniając zarzut zawarty w petitum skargi prokurator wskazał i szeroko uzasadnił, że żaden przepis nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji prawnych powszechnie obowiązujących, w tym powołane w punkcie 1 załącznika Rozporządzenie Ministra Budownictwa z 28 czerwca 2006 r. Jednostronne nakładanie na obywateli jakichkolwiek obowiązków, w tym opłat, nie jest dopuszczalne bez upoważnienia ustawowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska skarżący powołał wyroki sądów administracyjnych. W konsekwencji stwierdził, że zaskarżona uchwała wykracza poza prawotwórcze kompetencje rady, ustalone przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Stosownie zaś do art. 91 ust. 1 tej ustawy, uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. Z kolei sprzeczne z prawem są uchwały m.in. podjęte przez organ niewłaściwy, bez podstawy prawnej, z naruszeniem procedur jej uchwalenia.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta S. wniosła o oddalenie skargi. Stwierdziła, że stanowisko prokuratora przedstawione w skardze jest niezasadne. Rada zatwierdziła wyłącznie stawki przedmiotowych opłat. Opłaty nie pobiera Gmina lecz PGKiM sp. z o.o. Wskazanie przedmiotowych stawek nie wiąże się z przeniesieniem na mieszkańców bezpośredniego i przymusowego finansowania spółki komunalnej.