Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Urszula Zięba po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi L. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [....] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych postanawia: odrzucić sprzeciw L. O. na postanowienie referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2007r.
W związku ze złożoną skargą, w dniu 23 grudnia 2005 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek L.O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub doradcy podatkowego w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utrzymania w mocy decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] nr [...] odmawiającej umorzenia zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 i 2001 r. w łącznej kwocie 8 900 zł oraz należnych odsetek za zwłokę w kwocie 5 606,90 zł.
Postanowieniem z dnia 6 lutego 2007 r. Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zwolnił skarżącego od kosztów wpisu od skargi, zaś w pozostałym zakresie wniosek oddalił.
W wyniku wniesionego przez skarżącego sprzeciwu postanowieniem z dnia 18 maja 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie ponownie rozpoznał wniosek i zwolnił skarżącego od wpisu od skargi, zaś w pozostałym zakresie wniosek oddalił.
W dniu 27 listopada 2007 r. (data stempla pocztowego) do Sądu wpłynęło pismo skarżącego zatytułowane "odwołanie na decyzję WSA z dnia 6 lutego 2007 r."
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 259 § 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako "p.p.s.a.") od wydanego przez referendarza sądowego postanowienia co do przyznania lub odmowy przyznania prawa pomocy - strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. Przepis art. 260 p.p.s.a. stanowi zaś, iż w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Mając na uwadze fakt, iż postanowienie referendarza Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 lutego 2007 r. zostało przez L. O. skutecznie zaskarżone w drodze sprzeciwu orzekanie w przedmiocie kolejnego sprzeciwu od tego postanowienia jest bezprzedmiotowe, zaskarżone rozstrzygnięcie utraciło już moc prawną w oparciu o powołany przepis ustawy. Niedopuszczalne jest skarżenie nieistniejącego w obrocie prawnym orzeczenia. Wniesione obecnie przez skarżącego pismo, które zgodnie z jego treścią traktować należy jako niedopuszczalny i spóźniony środek zaskarżenia z mocy powołanych wyżej przepisów oraz przepisów art. 178 w zw. z art. 197 par 2 cytowanej ustawy nie mogło więc zostać rozpoznane zgodnie z wnioskiem skarżącego,
Należy przy tym zauważyć, iż skarżący nie ma interesu prawnego w skarżeniu tego postanowienia gdyż z mocy postanowienia tut. Sądu z dnia 18 maja 2007 r. zwolniony został od opłaty od skargi, a zatem istnieją wszelkie przesłanki do nadania sprawie biegu i rozpoznania skargi L. O., co obecnie wstrzymują jednie kolejne pisma składane przez skarżącego.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanego przepisu, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.