Wniosek M.J., o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w N. oraz Wójtowi Gminy G., postanowił:, , - w n i o s e k o d r z u c i ć -, ,
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 1676/15 | P O S T A N O W I E N I E Dnia 28 stycznia 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędziowie: WSA Ewa Michna (spr.), WSA Urszula Zięba, Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2016 r., sprawy z wniosku M.J., o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w N. oraz Wójtowi Gminy G., postanowił:, , - w n i o s e k o d r z u c i ć -, ,

Uzasadnienie

Pismem z dnia 16 września 2015 r. M.J. (nazywana dalej -wnioskodawczynią) zażądała wymierzenia grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu. Pismo zostało wniesione za pośrednictwem Kolegium do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Jako podstawę prawną żądania skarżąca wymieniła: art. 3 §1 i 154§6 oraz art. 287 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., póz. 720 ze zm.). Przyczyną wymierzenia grzywny miała być decyzja Kolegium z dnia 7 sierpnia 2015 r. nr [...]

W tekście swojego pisma (zatytułowanego jako "wniosek") skarżąca zażądała również, na tych samych podstawach prawnych, wymierzenia grzywny Wójtowi Gminy G.(nazwanego "oskarżonym") w związku z wydaniem decyzji z dnia 27 maja 2015 r., nr [...]

W odpowiedzi Kolegium wniosło o oddalenie skargi, wyjaśniając, że obie decyzje dotyczą odmowy umorzenia zaległości podatkowej tj. IV raty podatku w kwocie 139 zł z tytułu łącznego zobowiązania podatkowego za 2014 r. Nie zaistniała więc bezczynność organu, a niekorzystne rozstrzygnięcia (odmowa umorzenia) nie mogły zostać zaskarżone poprzez żądanie nałożenia grzywny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje.

Wniosek skarżącej był niedopuszczalny i jako taki podlegał odrzuceniu.

Powołane we wniosku przepisy dotyczą zakresu właściwości sądów administracyjnych (art. 3), wysokości grzywny nakładanej przez sąd administracyjny w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona (art. 154§6) oraz prawa do odszkodowania od organu, który wydał decyzję w przypadku gdy sąd w orzeczeniu stwierdzi nieważność aktu albo ustali przeszkodę prawną uniemożliwiającą stwierdzenie nieważności aktu (art. 287 pkt 2).

Wnioskodawczyni nie wskazała jakiego to wyroku nie uwzględniły organy. Rację natomiast miało Kolegium, że tak naprawdę wniosek był próbą wymuszenia na organach umorzenia zaległości podatkowej. Tego typu wniosek (skarga) w ogóle nie mógł być rozpatrywany w tym postępowaniu i dlatego Sąd uznał wniosek za niedopuszczalny, co spowodowało jego odrzucenie. Zgodnie bowiem z art. 58 §1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd odrzuci skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Jeżeli podatnik nie jest zadowolony z decyzji odmawiającej umorzenia zaległości podatkowej, a tak było w tej sprawie, to powinien zaskarżyć taką decyzję, przy czym zaskarżona powinna zostać decyzja organu II instancji po wniesieniu odwołania od decyzji organu l instancji. Skarżąca zrobiła to zresztą - odrębną skargą - skarga ta została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 stycznia 2016 r., l SA/Kr 1675/15. Wyrok ten jest nieprawomocny i może zostać zaskarżony (wnioskodawczyni złożyła wniosek o jego uzasadnienie). Nie zachodzi więc obawa, że poprzez odrzucenie rozpatrywanego wniosku o wymierzenie grzywny lub zasądzenie odszkodowania - wnioskodawczyni zostanie pozbawiona prawa do sądu w sprawie odmowy umorzenia jej zaległości podatkowych.

Sąd ponownie podkreśla - "bezczynność" nie jest brakiem wydania pozytywnej dla skarżącej decyzji. Jeżeli organy wydały i doręczyły podatnikowi decyzję odmawiającą umorzenia zaległości podatkowych, z której to decyzji podatnik nie jest on zadowolony - to właściwym postępowaniem jest składanie środków zaskarżenia od tej decyzji, a nie inicjowanie postępowania "w sprawie bezczynności" organów co do wydania decyzji o żądanej treści.

Nie znajdował również w ogóle zastosowania ww. art. 287 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skoro w sprawie wnioskodawczyni nie wydano jakiegokolwiek wyroku stwierdzającego nieważność aktu albo ustalającego przeszkodę prawną uniemożliwiającą stwierdzenie nieważności aktu.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1