Sprawa ze skargi na uchwałę Starostwa Powiatowego w Olkuszu w przedmiocie wprowadzenia zmian w Wieloletniej Prognozie Finansowej Powiatu Olkuskiego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Urszula Zięba po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie na uchwałę Starostwa Powiatowego w Olkuszu z dnia 30 kwietnia 2014r. nr XXXIII/369/2014 w przedmiocie wprowadzenia zmian w Wieloletniej Prognozie Finansowej Powiatu Olkuskiego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Regionalna Izba Obrachunkowa w Krakowie zakwestionowała uchwałę Starostwa Powiatowego w Olkuszu z dnia 30 kwietnia 2014r. nr XXXIII/369/2014 w przedmiocie wprowadzenia zmian w Wieloletniej Prognozie Finansowej Powiatu Olkuskiego. Dodatkowo w skardze sformułowano wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie uzasadniając jednak bliżej tego żądania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Na wstępie wyjaśnić należy, że w świetle art. 81 ust. 1 w zw. z art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r., poz. 595 ze zm.) po upływie terminu 30 dni od dnia doręczenia uchwały rady powiatu organowi nadzoru, ten ostatni nie może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały organu powiatu. W tym przypadku organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Stosownie natomiast do treści art. 81 ust. 2 tej ustawy w takim przypadku wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania uchwały należy do sądu.

Jako że wspomniane przepisy nie formułują szczególnych przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu zastosowanie znaleźć powinny ogólne zasady postępowania sądowo-administracyjnego.

Z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., powoływanej dalej jako "p.p.s.a.") wynika natomiast, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że sąd może uwzględnić wniosek strony, gdy zachodzi co najmniej jedna z przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Warunkiem wstrzymania wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę skarżącą we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Należy podkreślić, że wykazanie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na skarżącym. Jak podnoszono wielokrotnie w orzecznictwie, sąd nie bada z urzędu faktu, czy szkoda lub trudne do usunięcia skutki rzeczywiście mogą zaistnieć, lecz wykazanie tego faktu ciąży na wnioskodawcy.

Pozostaje bowiem poza sporem, że przytoczona regulacja nakłada określone obowiązki nie tylko na sąd administracyjny, ale i na wnioskodawcę. Jest on zobowiązany "do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej" (postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 983/08, LEX nr 468877).

Tymczasem wnioskodawca w ogóle nie uzasadnił swojego żądania, nie przedstawił żadnego argumentu wskazującego na potrzebę czy konieczność wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu oraz nie okazał żadnych dokumentów przemawiających na rzecz wniosku. Zupełny brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienie NSA z dnia 18 maja 2004r., sygn. akt FZ 65/04).

Sąd, analizując akta sprawy, również nie dostrzegł nadzwyczajnych okoliczności, które zgodnie z przywołanym art. 61 § 3 p.p.s.a. uzasadniałyby wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Wobec powyższego, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł jak w sentencji postanowienia

Strona 1/1