Dnia 22 stycznia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Maja Chodacka po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu "L" Sp. z o.o. w upadłości na postanowienie referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 listopada 2007 roku zwalniającego stronę skarżącą od uiszczenia wpisu sądowego w 1/5 i oddalającego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w pozostałym zakresie oraz oddalającego wniosek o ustanowienie doradcy podatkowego z urzędu w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji postanawia: 1. zwolnić stronę skarżącą w - od uiszczenia wpisu sądowego od skargi, w pozostałej części oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, 2. oddalić wniosek o ustanowienie doradcy podatkowego z urzędu
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 czerwca 2007r. reprezentujący "L" Sp. z o.o. w upadłości syndyk złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, w załączonym wniosku o przyznanie prawa pomocy wniósł także o ustanowienie doradcy podatkowego.
Postanowieniem z dnia 28 listopada 2007 roku sygn. akt I SA/Kr 822/07 referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku strony Skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie doradcy podatkowego w sprawie skargi na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji postanowił zwolnić Stronę Skarżącą w 1/5 części od wpisu sądowego, a w pozostałym zakresie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oddalić oraz oddalił wniosek o ustanowienie doradcy podatkowego z urzędu.
Od przedmiotowego postanowienia syndyk masy upadłości złożył w ustawowym terminie sprzeciw z dnia 13 grudnia 2007r., w którym wniósł o uchylenie postanowienia i zwolnienie strony skarżącej od kosztów sądowych w całości oraz przyznanie doradcy podatkowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr l53 poz. l270), w razie wniesienia sprzeciwu zarządzenie lub postanowienie przeciwko któremu został wniesiony ten środek prawny, traci moc. Oznacza to, że sprawę należy w całości rozpatrzyć merytorycznie. Zdaniem Sądu wniosek strony skarżącej zasługuje na uwzględnienie w części.
Zgodnie z treścią art. 246 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania; w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Należy zauważyć, również - co niejednokrotnie podkreślał Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach - iż zgodnie z treścią powołanego powyżej przepisu regulacja w nim zawarta, stanowi odstępstwo od zasady ustanowionej zgodnie z art. 199 powołanej ustawy, na mocy której strony ponoszą koszty postępowania, związane ze swym udziałem w sprawie, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Rozpoznając zatem wniosek o przyznanie prawa pomocy Sąd powinien kierować się właśnie tą zasadą.
Udzielenie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą dofinansowania z budżetu Państwa i powinno sprowadzać się do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście niemożliwe. Ponadto podnieść należy, że opłaty sądowe, do których zalicza się także wpis, stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienie od ponoszenia tego typu danin stanowi odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 Konstytucji RP. Dlatego też może być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucania ciężaru dotyczącego danej osoby na pozostałych współobywateli.