Na wynik kontroli przewidziany w art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, określający ilość i wartość wyrobów lub usług, których dotyczą uchybienia przewidziane w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Henryka K. na wynik kontroli sporządzony przez inspektora w Urzędzie Kontroli Skarbowej w W. z dnia 22 grudnia 1997 r. w przedmiocie określenia ilości i wartości wyrobów wprowadzonych do obrotu, nie oznaczonych znakiem bezpieczeństwa.
W wyniku kontroli w dniu 22 grudnia 1997 r. inspektor kontroli skarbowej w W. stwierdził, że Henryk K. w okresie od 1 stycznia 1996 r. do 16 października 1997 r. wyprodukował i wprowadził do obrotu elementy stropów z betonu o ogólnej wartości 256.483,13 zł, objęte obowiązkiem zgłoszenia do certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczenia tym znakiem, nie wykonując obowiązku wynikającego z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./ i z zarządzenia Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji z dnia 20 maja 1994 r. w sprawie ustalenia wykazu wyrobów podlegających obowiązkowi zgłaszania do certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczania tym znakiem /M.P. nr 39 poz. 335 ze zm./. Zgodnie z art. 26 ust. 1 wymienionej ustawy Henryk K. jest zobowiązany wpłacić na konto Urzędu Skarbowego w R. wyżej wymienioną kwotę, stanowiącą 100 proc. wartości sprzedaży belek stropowych i pustaków stropowych wykonanych zużyciem żużla.
Pismem z dnia 5 stycznia 1998 r. Henryk K. zwrócił się do inspektora kontroli skarbowej o uzupełnienie wyniku kontroli co do prawa wniesienia odwołania lub złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Odpowiadając na to pismo, inspektor kontroli skarbowej pismem z dnia 14 stycznia 1998 r. poinformował Henryka K., że wynik kontroli dotyczący należności określonych w art. 26 ust. 1 ustawy o badaniach certyfikacji, powstających z mocy samego prawa, jest jedynie aktem administracyjnym stwierdzającym prawny obowiązek kontrolowanego i - jako taki - nie podlega wzruszeniu w trybie postępowania administracyjnego. Weryfikacja ustaleń w tym zakresie jest możliwa jedynie w drodze sądowej przez zaskarżenie wyniku kontroli do sądu administracyjnego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, a skargę wnosi się do Sądu w terminie 30 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia w sprawie, w innych zaś wypadkach - w terminie 30 dni od dnia, w którym strona dowiedziała się lub mogła się dowiedzieć o wydaniu aktu lub dokonaniu innej czynności organu, uzasadniającej wniesienie skargi.
Po otrzymaniu wymienionego pisma Henryk K. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego wynik kontroli z dnia 22 grudnia 1997 r. w części dotyczącej wpłaty do urzędu skarbowego kwoty 256.483,13 zł z tytułu wprowadzenia do obrotu wyrobów betonowych "rzekomo" podlegających certyfikacji.
W odpowiedzi na skargę przede wszystkim wniesiono o jej odrzucenie, podając, że ustawa o kontroli skarbowej nie przewiduje żadnego środka prawnego przysługującego od wyniku kontroli w administracyjnym trybie postępowania. Przy założeniu, że wynik kontroli stanowi akt w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, jedynym środkiem, który przysługuje, jest skarga. Jednakże w rozpatrywanej sprawie skarga jest niedopuszczalna ze względu na przepis art. 34 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy, z którego wynika, że koniecznym warunkiem wniesienia skargi było uprzednie zwrócenie się do inspektora o usunięcie naruszenia prawa. Skarżący nie wystąpił z takim żądaniem.