Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Cezary Koziński po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. B. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. postanawia: odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
K. B. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ze skargą na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2005 r. W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 2.000 zł, podatnik wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym majątku i dochodach wskazał, że gospodarstwo domowe prowadzi wspólnie z żoną oraz trzema córkami. Źródłem jego utrzymania jest działalność gospodarcza, z której w 2013 r. uzyskał dochód w wysokości 10.565 zł, zaś w 2014 r. - w wysokości 21.713 zł. Po stronie wydatków wnioskodawca zadeklarował, że jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz swoich córek w łącznej kwocie 4.500 zł, na dowód czego przedstawił pozwy o alimenty złożone w 2011 r. przez jego żonę. Do wniosku załączył także umowę majątkową małżeńską o wyłączeniu wspólności ustawowej z 19 stycznia 2010 r. Wezwany do wyjaśnienia statusu zawodowego i majątkowego żony, nadesłania odpisu z prowadzonej księgi przychodów i rozchodów, odpisów deklaracji VAT-7, wyciągów z posiadanych rachunków i ewentualnych lokat bankowych oraz udokumentowania wysokości ponoszonych świadczeń eksploatacyjnych i innych stałych obciążeń gospodarstwa domowego, wnioskodawca nadesłał odpisy deklaracji VAT, z których wynikało, że w styczniu 2015 r. z tytułu prowadzonej działalności uzyskał przychód w wysokości 43.064 zł, w lutym 39.701zł, zaś w marcu 53.460 zł. Powyższe znalazło także odzwierciedlenie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, z której wynikało, że przychody wnioskodawcy do końca marca 2015 r. zamknęły się kwotą 136.224 zł oraz, że podniósł w tym czasie koszty w kwocie 118.277 zł. Z akt sprawy wynikało ponadto, że wnioskodawca zamieszkuje w nieruchomości będącej miejscem wykonywania jego działalności gospodarczej. Skarżący nie wskazał jednak czyją jest ona własnością. Udokumentowane przez stronę koszty utrzymania zamknęły się kwotą ok. 235 zł (opłaty za prąd, wodę i ścieki). Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że posiada kredyt w rachunku bieżącym w wysokości ok. 73.000 zł oraz kredyt w wysokości 30.000 zł, którego rata miesięczna wynosi ok. 660 zł. Wnioskodawca nie udzielił żadnych informacji dotyczących sytuacji majątkowej oraz źródeł utrzymania żony, zasłaniając się zawartą umową małżeńską.
Postanowieniem z 28 maja 2015 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, przyjmując, że skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zdaniem referendarza miesięczne dochody z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, w zestawieniu z wysokością kosztów jego koniecznego utrzymania, wskazują, że jest wstanie wygospodarować środki potrzebne na pokrycie obciążających go kosztów procesu. Wielkość obrotów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, fakt posiadania kredytu w rachunku bankowym przeczy jego twierdzeniom o braku jakichkolwiek środków, z których mogłyby zostać pokryte koszty sądowe w sprawie. Ponadto złożone przez skarżącego oświadczenia i dokumenty nie usuwały wątpliwości dotyczących rzeczywistych dochodów oraz sytuacji materialnej jego rodziny.