Ponadto należy wskazać, iż to na stronie spoczywa obowiązek udowodnienia zaistnienia okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy w określonym zakresie. Osoba prawna (jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej) obowiązana jest wykazać nie tylko, że nie ma adekwatnych środków na poniesienie kosztów postępowania, ale także że nie ma ich, mimo iż podjęła wszelkie niezbędne środki, aby zdobyć fundusze na pokrycie tych wydatków.
W przedmiotowej sprawie oceniając sytuację finansową na podstawie złożonych przez stronę skarżącą oświadczeń i dokumentów źródłowych, należy stwierdzić, iż Spółka nie wykazała, że spełnia przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Przedstawione bowiem dokumenty jak i złożone oświadczenia wskazują, iż spółka nie podjęła niezbędnych działań aby uzyskać fundusze na pokrycie należnych kosztów sądowych.
Należy podkreślić, że brak bieżących dochodów nie jest dostatecznym uzasadnieniem dla skutecznego żądania przez stronę zwolnienia od opłat sądowych i nie skutkuje automatycznie po stronie sądu obowiązkiem zwolnienia z kosztów sądowych, zwłaszcza gdy strona nie zgromadziła dostatecznych środków na ten cel, ani też w sposób formalny nie dowiodła swojej niewypłacalności, np. przez wystąpienie w odpowiednim czasie o ogłoszenie upadłości. Strona skarżąca prowadząc działalność gospodarczą, tym bardziej w sytuacji gdy sprawa ma ścisły związek z prowadzeniem tej działalności, ponosi ryzyko prowadzenia tej działalności. Ryzyko niepowodzenia takiej działalności nie powinno obciążać dochodów budżetowych państwa związanych z działalnością sądów. W przeciwnym razie to budżet, a w konsekwencji całe społeczeństwo, musiałoby kredytować działania podmiotu gospodarczego polegające na kwestionowaniu na drodze sądowej rozstrzygnięć organów podatkowych.
Dlatego też nie znajduje uzasadnienia stanowisko, że to budżet powinien kredytować w tym zakresie stronę, gdyż równie dobrze sama strona o kredyt bądź pożyczkę może się postarać. Na potwierdzenie możliwości zaciągania pożyczek przez Spółkę wskazuje zestawienie sald i obrotów spółki w okresie styczeń- wrzesień 2007r., z którego wynika, iż strona posiada zaciągniętą pożyczkę w wysokości 456.688,58 zł, a ponadto pożyczkę tę w kwocie 103.048,10 zł w bieżącym roku spłaciła. Poza tym sama strona w złożonym sprzeciwie przyznała, że w 2007r. zaciągnęła pożyczkę w kwocie 62.951,90 zł na pokrycie kosztów administracyjnych. Okoliczności te stanowią o możliwości wygospodarowania środków pieniężnych niezbędnych na opłacenie kosztów sądowych.
Strona może również opłacić należne koszty sądowe z posiadanych udziałów.
Z analizy przedstawionego bilansu na dzień 30.09.2007r wynika bowiem, że spółka posiada aktywa obrotowe w postaci zapasów na łączną kwotę 1.345.674,56 zł, posiada też należności krótkoterminowe na kwotę 6.885.275,25 zł oraz udziały i akcje w innych jednostkach o wartości 22.206.137,63 zł. W złożonym sprzeciwie strona podniosła, że w chwili składania wniosku o przyznanie prawa pomocy dysponowała zapasami, które jednak były zajęte na poczet należności egzekwowanych przez organy celne, a w międzyczasie środki te zostały przez organy celne sprzedane. Jednakże w sprzeciwie Spółka nie zaprzeczyła, że istnieje możliwość sprzedaży udziałów i akcji. W tej sytuacji należy uznać, że podmiot dysponujący wciąż majątkiem, którego wartość wielokrotnie przewyższa wysokość wpisu nie spełnia przesłanek udzielenia mu prawa pomocy zawartych w art. 246 § 2 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z 19 listopada 2004 r., FZ 463/04, niepublikowane). Dokonując częściowego zwolnienia od kosztów sądowych Sąd miał na względzie fakt, że strona skarżąca ma obowiązek zapłacenia wpisu w pozostałych sprawach, które toczą się przed tutejszym sądem.
Z tych względów Sąd na podstawie przepisu art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.