Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący : Asesor sądowy Marzena Łozowska po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej w S. na postanowienie Burmistrza S. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego postanawia: 1. odrzucić skargę 2. zwrócić skarżącemu wpis w wysokości 500 zł.
Postanowieniem z dnia [...], Nr [...] Burmistrz S. udzielił stronie skarżącej - Spółdzielni Mieszkaniowej w S. pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.
W powyższym postanowieniu, doręczonym stronie w dniu 18 lutego 2008 r., zawarto pouczenie, że służy od niego skarga do sądu administracyjnego, którą należy wnieść za pośrednictwem organu, który wydał interpretację w terminie 30 dni od daty doręczenia rozstrzygnięcia.
Strona skarżąca, stosując się do w/w pouczenia, pismem z dnia 12 marca 2008 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z pominięciem wymogu uprzedniego wezwania organu podatkowego do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Na wstępie należy podnieść, że zaskarżone postanowienie stanowi interpretację indywidualną prawa podatkowego, wydaną na zasadach określonych w rozdziale 1 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.; zwanej dalej OP), w brzmieniu obowiązującym po ostatniej nowelizacji, tj. w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 lipca 2007 r.
Zgodnie z art. 14 b § 1 w zw. z art. 14 j § 1 OP, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa (stosownie do swojej właściwości) na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (tzw. interpretację indywidualną).
Wprawdzie w Ordynacji podatkowej brak jest przepisu potwierdzającego wprost prawo wnioskodawcy do zaskarżenia wydanej interpretacji indywidualnej, to w sposób pośredni, prawo to wyraża art. 14 c § 3 OP, który nakazuje, aby w interpretacji znalazło się pouczenie o prawie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Natomiast bezpośrednio na prawo to wskazuje znowelizowany (na mocy art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw) przepis art. 3 § 2 pkt 4 a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej p.p.s.a.) stanowiąc, że sprawowana przez sądy administracyjne kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.
Przewidzianą w wymienionym przepisie kognicję sądów administracyjnych w zakresie badania legalności rozstrzygnięć podejmowanych w ramach tzw. interpretacji podatkowych należy powiązać z - wprowadzonym przez ustawodawcę - trybem ich zaskarżenia do Sądu, co reguluje art. 52 § 3 p.p.s.a. W świetle tego przepisu, skargę na akty lub czynności, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. W myśl art. 53 § 2 powołanej ustawy, w przypadkach o których mowa w art. 52 § 3, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.
Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy podnieść, iż skarżąca, błędnie pouczona przez Burmistrza S., tj. z pominięciem w treści tego pouczenia o obowiązku wynikającym z art. 52 § 3 p.p.s.a., wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu nie dopełniając wymogu uprzedniego wezwania organu podatkowego do usunięcia naruszenia prawa, do czego zobowiązuje dyspozycja art. 52 § 3 p.p.s.a.
Brak wyczerpania tego środka przez stronę skarżącą skutkowało uznaniem skargi za niedopuszczalną w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., a w konsekwencji, obligowało Sąd do jej odrzucenia na podstawie w/w przepisu.
Należy nadmienić, iż w myśl art. 214 OP błędne pouczenie strony co do prawa odwołania, wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo brak takiego pouczenia nie może szkodzić stronie. Strona, która nie ponosi winy w niedokonaniu lub nieterminowym dokonaniu czynności procesowej może wystąpić (we wniosku skierowanym do Burmistrza S. w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia) o przywrócenie terminu do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.
Wskazując na powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.