Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki po rozpoznaniu w dniu 15 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Brzegu na uchwałę Rady Miejskiej w Lewinie Brzeskim z dnia 25 kwietnia 2002 r. nr XXIX/250/2002 w przedmiocie przyjęcia projektu regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków postanawia: odrzucić skargę
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez Prokuratora Rejonowego w Brzegu (zwanego także: "skarżącym"), jest uchwała Rady Miejskiej w Lewinie Brzeskim z dnia 25 kwietnia 2002 r. nr XXIX/250/2002 w przedmiocie przyjęcia projektu regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z 8 czerwca 2020 r., skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi przez wskazanie numeru identyfikacyjnego REGON lub numeru NIP, stosownie do wymogów art. 46 § 2 pkt 1c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.) - zwanej dalej jako: "ppsa". Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że wezwanie odebrała w dniu 17 czerwca 2020 r. osoba upoważniona do odbioru przesyłek - M. K., co potwierdza prezentata Prokuratury Rejonowej w Brzegu (k. 26 akt sądowych).
Termin do uzupełnienia ww. braku formalnego upływał 24 czerwca 2020 r. Skarżący nie uzupełnił wskazanego braku skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ppsa. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5), brak interesu prawnego wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa art. 3 § 2 pkt 5 i 6 ppsa (pkt 5a) oraz niedopuszczalność skargi z innych przyczyn (pkt 6).
Podkreślenia wymaga, że skarga do sądu administracyjnego może zostać wniesiona przez różne pod względem formalno-prawnym podmioty, w tym te, które z uwagi na swój szczególny charakter prawny spełniają ważne funkcje społeczne. Do podmiotów, których sytuację procesową ustawodawca ujął w sposób szczególny, należy niewątpliwie zaliczyć prokuratora. Został on wymieniony w art. 50 ust. 1 ppsa, jako właściwy do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, obok skarżącego (czyli każdego, kto ma w tym interes prawny), Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka oraz organizacji społecznej. Z uwagi na swój status społeczny, prokurator został zaliczony do kategorii podmiotów instytucjonalnych, którym zostało przyznane prawo do wniesienia skargi w sprawie dotyczącej interesów innych osób, ze względu na konieczność ochrony obiektywnego porządku prawnego. Legitymacja procesowa tego podmiotu jest zatem ściśle związana z funkcjami, do których pełnienia został on powołany i jest oparta na przesłance ochrony obiektywnego porządku prawnego, co stanowi realizację podstawowego zadania prokuratury, jakim jest strzeżenie praworządności, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 2016 r. Prawo o prokuraturze (Dz.U. z 2019 r. poz. 740). Zgodnie z art. 70 przywołanej ustawy o jednym ze środków realizacji powyższego zadania jest prawo wystąpienia do sądu o stwierdzenie nieważności niezgodnych z prawem uchwał organu samorządu terytorialnego. Status prawny prokuratora w toczącym się postępowaniu sądowoadministracyjnym został także jednoznacznie określony w art. 5 w/w ustawy. W przepisie tym, ustawodawca daje możliwość prokuratorowi uczestnictwa w każdym postępowaniu prowadzonym przez organy władzy i administracji publicznej, sądy i trybunały, chyba że ustawy stanowią inaczej.