Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Marzena Łozowska po rozpoznaniu w dniu 25 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. F. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...], bez numeru w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych postanawia: odrzucić skargę.
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...], odmówił B. F. umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Decyzja została doręczona zarówno skarżącemu jak też jego pełnomocnikowi radcy prawnemu J. K. w dniu 3 kwietnia 2009r.
Pełnomocnik skarżącego w dniu 7 maja 2009r. wniósł skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, poprzez oddanie pisma w urzędzie pocztowym Opole 11; wraz ze skargą zgłosił wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Postanowieniem tut. Sądu z dnia 6 lipca 2009r. skarżącemu odmówiono przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Skarżący zaskarżył to postanowienie zażaleniem. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2009r. zażalenie skarżącego oddalił.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd administracyjny po wpłynięciu skargi ocenia jej dopuszczalność. Kwestie tą reguluje przepis art. 58 §1 pkt 1 - 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270, ze zm.) [dalej: p.p.s.a.]. Zgodnie z art. 53 §1 p.p.s.a. skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
W tej sprawie decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] doręczono zarówno skarżącemu jak też jego pełnomocnikowi radcy prawnemu J. K. w dniu 3 kwietnia 2009r. Oznacza to, że trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 4 maja 2009r. Wniesienie skargi w dniu 7 maja 2009r. (w trybie art. 83 §3 p.p.s.a.) sprawia, że jest ona spóźniona. Do tego spóźnienie jest wynikiem okoliczności, za które skarżący odpowiada. NSA utrzymał w mocy postanowienie tut. Sądu z dnia 6 lipca 2009r., w którym uznano, że w niniejszej sprawie nie ziściły się przesłanki przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W związku z tym, w świetle art. 58 §1 pkt 2 p.p.s.a skargę jako wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia, o którym mowa w art. 53 §1 p.p.s.a., uznać należało za niedopuszczalną.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji.