Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Gocki po rozpoznaniu w dniu 4 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Skarżący G. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 czerwca 2017 r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z dnia 29 sierpnia 2014 r. nr [...] o odmowie umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania sądowego wskazując, że po wniesieniu skargi decyzją z dnia 13 września 2017 r. nr [...], wydaną w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej w skrócie "ppsa", uwzględnił w całości skargę, uchylając zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję I instancji i umorzył postępowanie w sprawie.
Decyzja podjęta w trybie art. 54 § 3 ppsa i doręczona stronie, nie została zaskarżona do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie sądowoadministracyjne należało umorzyć.
Zgodnie z art. 54 § 3 ppsa organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. W przypadku skargi na decyzję, uwzględniając skargę w całości, organ uchyla zaskarżoną decyzję i wydaje nową decyzję. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.
Z kolei art. 161 § 1 pkt 3 ppsa stanowi, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli stało się ono bezprzedmiotowe z przyczyn innych niż cofnięcie skargi lub śmierć strony przy braku następstwa prawnego.
Z bezprzedmiotowością postępowania w tym rozumieniu mamy do czynienia, gdy w toku postępowania a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja zaistnieje w szczególności wówczas, kiedy zaskarżona decyzja zostanie pozbawiona bytu prawnego w nadzwyczajnym wewnątrzadministracyjnym postępowaniu kontrolnym (np. w wyniku stwierdzenia jej nieważności), względnie w rezultacie skorzystania przez organ, którego decyzja została zaskarżona, z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 ppsa i uchylenia jej, wygaśnięcia decyzji obarczonej terminem ustawowym lub ustalonym w decyzji (por. T.Woś, H Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. LexisNexis Warszawa 2008 str. 581 oraz podane tam orzecznictwo).
W sprawie niniejszej zaskarżona do tut. Sądu decyzja z dnia 14 czerwca 2017 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne została wyeliminowana z obrotu prawnego. Jak bowiem wynika z akt sprawy decyzją z dnia 13 września 2017 r., wydaną w trybie art. 54 § 3 ppsa Zakład Ubezpieczeń Społecznych uchylił zarówno objętą niniejszą skargą decyzję z dnia 14 czerwca 2017 r. , jak i poprzedzającą ją decyzję I instancji i umorzył postępowanie w sprawie. Tym samym w sprawie zaistniały przesłanki do umorzenia postępowania z powodu określonego w art. 161 § 1 pkt 3 ppsa. Skoro bowiem stanowiąca przedmiot skargi decyzja organu pozbawiona została bytu prawnego poprzez jej uchylenie w ramach samokontroli przez sam organ to bezprzedmiotowa stała się tym samym sądowa kontrola tego nieistniejącego już rozstrzygnięcia.
Z tych przyczyn faktycznych i prawnych orzeczono, jak w sentencji.