Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu - Krzysztof Błasiak po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, w sprawie ze skargi G. D. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 lipca 2016 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata.
Przedmiotem skargi G. D. (dalej skarżący) jest decyzja Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 lipca 2016 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.
W dniu 16 listopada 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wpłynął wniosek (sporządzony na urzędowym formularzu, o którym mowa w art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [t.j. Dz. U. z 2016 r., poz.718] - zwanej dalej p.p.s.a.), w którym skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Odnośnie swojej sytuacji rodzinnej, majątku i dochodach skarżący oświadczył, że sam prowadzi gospodarstwo domowe, jest współwłaścicielem (w 50%) działki budowlanej, posiada zadłużenie w funduszu alimentacyjnym, uzyskuje dochody jedynie z tytułu zasiłku w wysokości 317 zł. W załączeniu przedłożył decyzję z 25 października 2016 r. o udzieleniu skarżącemu pomocy na zakup posiłku lub żywności (zasiek celowy).
Rozpatrując na podstawie art. 258 § 2, pkt 7 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 245 § 2 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Tak ukształtowany charakter prawa pomocy wynika z tego, iż generalną zasadą postępowania sądowego, wyrażoną w art. 199 p.p.s.a., jest ponoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu.
Odstępstwo od tej zasady ma na celu zagwarantowanie prawa do sądu podmiotom, których obiektywnie nie stać na poniesienie kosztów postępowania. Zwolnienie od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania powinno sprowadzać się więc jedynie do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w takim postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2004 r., GZ 71/04, ONSA i WSA 2005, nr 1, poz. 8). W tym kontekście należy wskazać, że zasadność wniosku strony oceniana jest z uwzględnieniem jej możliwości finansowych (por. postanowienie NSA z 30 listopada 2005 r., sygn. akt II FZ 781/05, niepubl.).
W wyniku analizy sytuacji rodzinnej, finansowej i majątkowej skarżącego, dokonanej przede wszystkim w oparciu o informacje i dane wynikające z przekazanej decyzji o przyznaniu zasiłku celowego, referendarz uznał, iż w przypadku skarżącego nie zachodzi ustawowa przesłanka uzasadniająca przyznanie wnioskowanego prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Z przekazanej kserokopii decyzji wynika bowiem, iż skarżący nie uzyskuje dochodów, w związku z czym uznano za zasadne przyznanie mu zasiłku w postaci świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności. Oznacza to zarazem, iż skarżący w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych zmuszony jest do korzystania z pomocy instytucji powołanej do wspierania ludzi znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 258 § 2, pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.